Lieve jongeren,

ik ben een moeder van twee zonen van 11 en 12 jaar.
Ik ben 4 jaar geleden weggegaan wegens huiselijk geweld (blijf van mijn lijf huis) en ook gescheiden. De kinderen waren in het begin bang om naar hun vader te gaan maar ik heb ze toch om het weekend laten gaan (gerustgesteld in gesprekjes) en de tijden dat ik moest werken.(onregelmatig beroep).
Hun vader was al eerder getrouwd geweest, twee kinderen uit eerste huwelijk (37 & 39 jaar), drie kinderen uit tweede huwelijk (15, 18 & 20)
Kinderen uit eerste huwelijk hebben vreselijke scheiding meegemaakt en hun moeder vervolgens 5 a 6 jaar niet gezien…
Kinderen uit tweede huwelijk zijn door hun moeder bij vader weggehouden. Hij heeft ze 14 jaar niet gezien en nog niet.
Ik wilde dat hem niet aan doen en ook mijn jongens niet want ieder kind heeft recht op een vader én een moeder…(ondanks mijn eigen ervaringen met hem)
Helaas, nu zijn we 4 jaar verder en willen de jongens bij vader wonen en niet meer bij mij zijn… (ze zijn erg gemanipuleerd en praten naar over mij)
Vorig jaar jeugdzorg ingeschakeld en de hele malle molen doorgegaan…dat nemen ze mij nog meer kwalijk…
Wat moet ik doen?… ze loslaten en dan maar wachten tot ze zelf gaan komen? Of toch doorgaan met die gedwongen gesprekken bij Jeugdzorg?

Vriendelijke groet van een moeder die verscheurd wordt door verdriet…
Joyce.