Dag allemaal,
Een tijdje geleden vanuit mijn werk een workshop gevolgd. Heel dubbel, want ik zat er enerzijds als professional, en anderzijds als mama van een tweejarige dochter,wetende dat ik binnen een bepaalde tijd zou gaan scheiden (maar ik had het toen nog niet bekend gemaakt)
Ik wil jullie bedanken, dat ik heb mogen kijken naar jullie (kinderen) met andere ogen. Ik heb jullie bedenkingen meegenomen in het uitzetten van afspraken over de zorg voor onze dochter. Gelukkig hebben wij geen vechtscheiding en verloopt alles gemoedelijk en zachtaardig. Jullie workshop heeft me alert gemaakt, waardoor mijn (bijna)exman en ik keuzes hebben gemaakt die goed zijn voor onze dochter op de eerste plaats, voor onszelf in de tweede plaats. Ik wil jullie ook meegeven, dat de keuze om te scheiden, en de invloed die die keuze heeft op ieders leven, de moeilijkste was die ik ooit in mijn leven heb moeten maken. Je wil als ouder het beste voor je kind, wil hem of haar niet blootstellen aan schadelijke situaties en soms is een scheiding dan het beste. Maar weet dat er veel tranen, gepieker en buikpijn aan vooraf is gegaan, soms wel jarenlang. Ook jullie ouders hebben dus hun strijd gestreden, in hun hoofd en hart: wel of niet gaan scheiden? Veroordeel hun soms niet te snel, vanuit jullie pijn (die terecht is!) Ook zij hebben hun verdriet gehad, alleen laten ze die vaak niet aan de kinderen zien (waardoor jullie misschien een verkeerd beeld hebben en het soms lijkt alsof ouders zomaar de knoop doorhakken en gaan scheiden)
Dank jullie wel, om jullie verhaal te delen. Het maakt dat wij als ouders van onze dochter, samen verder gaan als team. Niet als geliefden, wel als eeuwig team voor onze dochter.
Succes in alles wat jullie doen!