Anoniem (42 jaar) in Vragen van ouders
Ik wil ze niet dwingen
Ik weet het niet meer, en zou graag advies willen, uit welke hoek dan ook.
Ben een gescheiden moeder (nu sinds bijna 4 jaar) met 4 kinderen. Twee meiden van nu 14 en 12 en 2 jongens van nu 10 en 8. Na de scheiding een Co-ouderschap, ma/di. bij de vader, wo/ do/ vr. bij mij en om het weekend (dus 2-5-2-5). Leek in eerste instantie redelijk te gaan, steeds meer ruzies tussen vader en de oudste, weglopen naar mijn huis (wonen erg dicht bij elkaar), zelfs als ik daar niet was (weg voor mijn werk). Eindeloos gepraat, uitgelegd, “teruggepraat” maar werd steeds erger. Toen tijdelijk alleen om het weekend, tot ze ook dat absoluut niet wilde. De andere drie bleven wel 50-50…tot 9 maanden later het op dezelfde manier misging met nummer twee, en nu weer 1,5 jaar later met de vierde. Alleen de derde gaat nog 50-50, de rest woont bij mij. Ik praat niet negatief, sterker nog, probeer zijn gedrag uit te leggen, en te zeggen dat hij wel degelijk van ze houdt, iedereen doet dingen anders, maar dat is niet fout. Ze hebben het idee niet door hem gehoord te worden, hij is vaak boos (niet fysiek!), ze doen het toch nooit goed, een heleboel kleinere en grotere dingen. Therapieën, praatsessies (nu weer), maar het lijkt niet te helpen. Ik ben gestopt met ze actief terug te praten naar hem, accepteer nu dat ze zich daar niet prettig voelen. Mijn ex-man geeft aan te willen veranderen, en meer contact te willen, maar doet dat niet in de ogen van de kinderen, dus willen ze niet terug. Ik weet niet wat eraan te doen. Ik denk niet dat het ok is dat ze geen contact willen, maar wil ze ook niet weer dwingen te gaan als ze niet willen..
Help?
Beste Anoniem, Ik zou je in ieder geval willen waarschuwen om niet zelf eea te willen gaan regelen, jij hebt hierin je best gedaan door niet negatief te zien, daar waar mogelijk te stimuleren, uit jouw verhaal maak ik op dat de oorzaak bij je ex ligt. De vraag is of hij vindt dat jij de omgangsregeling frustreert of ook de mening van jullie kinderen respecteert, als dat laatste het geval is laat de kinderen dan een stuk vrijer in hun keuze, laat ze gaan wanneer zij de behoefte hebben en als jouw ex daadwerkelijk zich wil aanpassen en veranderen… Lees verder »
Beste anoniem, Deze situatie komt vaker voor dan men denkt. Het is heel lastig om vanuit een gezinssituatie ineens alleen als ouder te functioneren. De buffer-functie die ouders hebben ten opzichte van elkaar valt ineens weg. Er is geen wisselwerking meer en de plek van iedereen in het gezin verandert, zonder dat je dit vooraf kunt overzien. Iedereen heeft tijd nodig om aan deze nieuwe situatie te wennen, terwijl ouders vaak op dezelfde manier door gaan als waren zij nog met elkaar in huis. Het is niet makkelijk om naar jezelf te kijken vanaf een afstandje en een goede coach… Lees verder »
Als kind van gescheiden ouders herken ik deels wel het probleem. Mijn ouders hadden ook co-ouderschap, en ik had een mindere band met mijn vader dan met mijn moeder. Daardoor was ik liever daar thuis. Wat ik als kind fijn vond, is dat mijn ouders er totaal geen discussie was over het feit wel/niet naar mijn vader gaan. Mijn moeder zei altijd als ik zeurde weer richting mijn vader te gaan, als je geen co-ouderschap wil, dan kan je via de rechter aanvechten (mits boven de 12jaar) dat je dat niet wil. En zo niet dan blijf je gewoon in… Lees verder »
Beste Anoniem, Bedankt voor het delen van je verhaal. Het lijkt me een hele lastige situatie! Een ding vind ik goed van je: Dat je jouw kinderen niet ‘dwingt’ om te gaan. Persoonlijk denk ik dat ze er meer last van krijgen wanneer ze tegen hun wil in gaan dan wanneer ze hun vader uit eigen beweging een periode niet zien. Probeer vooral naar je kinderen te luisteren en goed te communiceren. Normaal zou ik zo’n soort advies geven: Wellicht kunnen je kinderen een brief schrijven naar hun vader waarin ze uitleggen wat ze vervelend vinden en anders willen. Anders… Lees verder »