Ik ben nu 2 jaar gescheiden van mijn man. Ik heb 2 dochters, die destijds 6 en 4 waren. We hebben co-ouderschap. De verstandhouding met mijn ex is helaas slecht. Hij zegt mij geen gedag (ook niet waar de kinderen bij zijn) en het contact is vijandig. (niet waar de kinderen bij zijn)
Mijn oudste dochter gaat nu echt wel goed. Ze gaat met plezier naar papa en naar mij weer terug. Dit heeft een tijd geduurd, maar gaat nu gelukkig echt goed.
Mijn jongste dochter heeft eigenlijk sinds een jaar er opeens heel erg last van. Ik denk dat ze voorheen te klein was om te beseffen wat er aan de hand was en het nu binnenkomt. Ze vindt de overgangen van mij naar papa en andersom heel erg moeilijk. Ze moet hard huilen bij t besef dat ze naar hem toe gaat. Als ik haar breng houdt ze mn hand vast en vertraagd dr pas. Ik probeer t luchtig te houden, maar soms moet ze hard huilen. Dat breekt mn hart. Ik weet dat ze bij papa mama mist en bij mij mist ze papa regelmatig en moet dan ook huilen. Ik probeer haar te troosten en te vertellen wanneer ze weer naar papa gaat als ze papa mist. En ze mag uiteraard bellen of appen (bij dr papa mag dit niet geloof ik….) Alleen als ze al in bed ligt mag het niet, omdat ze dan lekker moet slapen. Bij de overdracht probeer ik luchtig te doen, geef haar uiteraard knuffels en kusjes en spoor haar dan aan lekker naar binnen te gaan naar papa. Hoe kan ik het beste reageren op haar huilen? En heeft ze misschien meer hulp nodig?