Hallo jij,
Een jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt, na heeel lang aarzelen en wachten en heb ik besloten te scheiden van mijn man. We hebben drie kids, van 10,10 en 11. De scheiding is sinds een halfjaar ineens een vechtscheiding geworden, vanuit mijn man. Hij is erg boos op me, terwijl ik een hele goede reden had om weg te gaan en het echt echt verschrikkelijk vond voor de kids. Nu zet hij de kinderen tegen mij op, dat vind ik zo ontzettend verdrietig (vooral voor hen) en ook onbegrijpelijk. En Ik merk dat hun houding ten opzichte van mij verandert! M’n dochter trekt meer naar mij toe, maar m’n oudste zoon (één van een tweeling) doet heel afstandelijk. Terwijl hij juist altijd het moederskind was en zo lekker met me knuffelde. M’n jongste zoon voelt zich verscheurd tussen papa en mama …
Ik wil niet het voorbeeld van mijn bijna ex volgen en de kinderen tegen hem opzetten. Ik zeg ze altijd ‘papa en mama houden allebei van jullie en willen het beste’. Soms kan ik wel janken als ik merk hoe ze bij mij komen, na een week ‘papa’. Maar hoe kan ik hier het beste mee omgaan?