Ik heb drie maanden geleden te horen gekregen dat ze wilde scheiden.
Ik heb het hier heel moeilijk mee aangezien er ook een derde in het spel is wellis waar niet definitief (denk ik) maar toch. Ik moet bijna alles zelf regelen terwijl ik het zelf niet wil. Zij doet er weinig of niets aan en leeft gewoon door alleen apart.
Ik vind het moeilijk mij soms groot te houden bij de kinderen en moet dan huilen. Mijn oudste zoon van 7 (heb er ook een van 4) zegt dan, jij wilt helemaal niet scheiden he papa. Dat is erg moeilijk. Ik kan moeilijk rustig blijven bij de wissels, ik probeer het wel maar elke keer als iets niet verloopt als gepland vind ik het moeilijk.
Meestal blijf ik heel kort om situaties te vermijden al vind ik dat ook niet goed. Waar doe ik goed aan heb veel liefdes verdriet en baal ervan vooral voor de kids. Als ik ergens voor ga wil ik het afmaken en niet na 14 jaar stoppen. Nu hebben we een regeling van halve weken maar ik wil week op week af. Naar mijn mening rustiger voor iedereen. Mijn ex wil dit dit ivm haar werk en zij vindt het te lang. Hoe ervaren kinderen dat. Ik wil ze heel de week meemaken niet alleen woensdag avond t/m zaterdag.