Hallo allemaal,
Ik ben vanaf 23 december 2014 met mijn partner uit elkaar. We hebben 2 zonen samen (12-6).
Zij is plotseling weggegaan, ondanks ik haar aangeboden heb om thuis te blijven met de kinderen en vanuit hier alles te regelen (woning/werk/bijstand en noem maar op…) totdat zij alles weer op rails heeft. Dan zou ik tijdelijk ergens anders wonen. Ik ben nooit en ten nimmer een bedreiging voor haar geweest.
Zij is dus 75 km verderop, bij haar broer tijdelijk ingetrokken (in gezinsvorm: man, vrouw, zoon, dochter), puur om de reden bij haar familie dichtbij te gaan wonen. Er is niet mogelijk om te praten over een mogelijkheid dat zij hier in de buurt gaat wonen, voor de kinderen. Dat onderwerp staat op slot!!! Het zou anders heel wat makkelijker zijn voor iedereen, maar ok, dat is een andere discussie.
Ik heb een koopwoning en heb een baan waar ik gelukkig mee ben en wil hier niet weg. Ik heb zeer onregelmatige werktijden. (Ben al 8 weken in de ziektewet, vanaf volgende week 19 januari as. begin ik weer met werken)
Ik weet niet hoe ik het met de kinderen moet gaan doen. Het gaat niet verder zo, de oudste is wel zelfstandig. Ze zijn voor de tweede week op rij hier op school, na de wintervakantie). Op vrijdagavonden na de zwemles (18 uur) van de jongste, heb ik ze telkens naar de moeder gebracht en zondag weer opgehaald.
– Mijn oudste wil wel graag in de vertrouwde omgeving blijven wonen en naar dezelfde school blijven gaan. Hij zit hier ook op voetbal (elke zaterdag wedstrijd)
Hij is zelfstandig in-uit bed komen, schoolgaan, huiswerk, en ga zo maar door!
– mijn jongste zit dus nog op zwemles. Hem heb ik in het verleden ook beloofd op voetbal te zetten nadat hij de A-diploma heeft gehaald.
Hij heeft meer zorg nodig met de ochtendrituelen, naar school gebracht worden, opgehaald worden, eten voorbereiden, in bed stoppen enz.
Mijn (ex)partner is een lui iemand, zij wil het liefste van de bijstand incasseren en is niet mobiel (geen auto en kan niet eens fietsen, jaaaa die zijn er ook!) zij slaapt het liefste tot 12-13 uur uit.
Zij zegt dat zij alles weer gaat aanpakken en alles op eigen kracht gaat opzetten en voor de kinderen het beste voor heeft. …Zou ze moeten!
Maar waar ik mee zit is;
Hoe moet ik het doen met de kinderen, moet ik de broers tijdelijk scheiden, jongste bij moeders en oudste bij mij?
De jongste naar moeders sturen en daar op school zetten. als zij een woning toegewezen krijgt, dat de oudste dan ook naar toe gaat zodat de broers in ieder geval bij elkaar zijn en dat ze dingen kunnen doen waar ze plezier van hebben.
Ik en mijn ex-partner zijn twee volwassenen die gekozen hebben om uit elkaar te gaan. Ik weet zeker dat de kinderen daar niet blij mee zijn, omdat vooral de afstand een grote rol voor ze speelt; de vertrouwde omgeving wordt ze ontnomen.
Kan ik haar rechterlijk verplichten om in de buurt (straal van 15 km) te komen wonen, zodat de kinderen het minste last van hebben? Dat we in co-ouderschap de kinderen kunnen opvoeden?

Graag wil ik adviezen en reacties op deze post.