Vragen in de Villa – School

Hoi Joëlle,

Weet je waar ik laatst aan zat te denken? Dat ik me niet meer kan voorstellen hoe het zou zijn om op de middelbare school te zitten. Jij zit nu op vijf gymnasium, voor mij is het al meer dan vijf jaar geleden dat ik mijn havo diploma haalde.

Nu ik namelijk een baan heb vlakbij mijn middelbare school en iedere keer langs ‘ons oude huis’ rijd om er te komen, word ik steeds geconfronteerd met de herinneringen van de tijd toen mijn ouders net gingen scheiden. Ik zat net in de tweede toen ik te horen kreeg dat ze uit elkaar zouden gaan en midden in het schooljaar gingen we verhuizen. Ik weet nog goed dat mijn mentor constant heel bezorgd aan me vroeg of het wel goed met me ging en of ik het allemaal wel trok. Super lief, maar zo’n last had ik er eigenlijk niet van.

Toch kreeg ik er meer last van, naarmate ik ouder werd. Gek hè? Toen ik aan mijn vervolgopleiding begon, zat ik op een toppunt. De nieuwe liefdes van mijn ouders, de heimwee naar vroeger en het wisselen tussen de twee huizen… Ik werd er onrustig van. Soms zo erg dat ik de kracht niet meer had om naar school te gaan. Ik besefte me dat het niet langer zo door kon gaan, dus ik ging op kamers, vijf minuten bij school vandaan. Echt waar, dat kan ik iedereen aanraden. Mijn leraren hadden heel veel begrip voor de situatie en daar ben ik ze erg dankbaar voor. Doordat ik zo open ben geweest, konden zij me helpen en dat hebben ze gedaan. Zo heb ik me nooit alleen hoeven voelen en ben ik een sterker mens geworden.

Ik snap dat sommige mensen niet altijd durven praten met leraren of klasgenoten over de situatie waar je inzit. Hoe ga jij daarmee om? Welke invloed heeft de scheiding op jouw prestaties op school?

Liefs,
Dewi (23)

Hi Dewi, 

Ik zat in groep 7 van de basisschool toen mijn ouders gingen scheiden. Ik gaf toen aan mijn meester aan dat ik veel moeite had met de scheiding en omdat ik dat deed, werd mij meteen een maatschappelijk werker aangewezen. Zij heeft me ontzettend veel geholpen in de tijd dat ik op de basisschool zat. Als je zelf laat merken dat je hulp nodig hebt, zal je dat ook snel krijgen. Dat heb ik wel gemerkt! 

Mijn resultaten werden toen maar heel even slechter, al vrij snel daarna werden ze weer beter. Ik wilde aan iedereen laten zien dat ik mijn vader niet nodig had om goede resultaten te behalen, dat ik het allemaal alleen aankon. 

Dit hield ik ook vol in de eerste jaren van de middelbare. Ik zou iedereen wel eens laten zien hoe sterk ik was! Ik wilde het allemaal alleen aankunnen. 

Er kwam echter een tijd dat ik dit niet meer volhield. De scheiding van mijn ouders had namelijk een heel lange nasleep en ik kon het even allemaal niet meer aan. Mijn resultaten werden slechter en ik heb hier over gepraat met mijn mentor. Hij zei tegen me: ‘Joëlle, jouw welzijn komt nu voorop, vergeet je punten. We weten toch dat je het kan’ Dat is de beste tip die iemand me heeft kunnen geven. Ik ging school zien als ontspanning, even uit de drukte van thuis en zo zie ik het soms nog steeds. School is voor mij een tweede thuis en ik zou willen dat dat voor iedereen zo is. 

Ik zou jou graag de tip willen geven: of je nou op de basisschool of een vervolgopleiding zit, praat met je mentor of een andere leraar over de dingen die je bezighouden en de effecten hiervan op school. Alleen zo kunnen ze je helpen en tips geven! 

Ga je ook niet uitsloven om te laten zien dat je het allemaal alleen aankan, want als je dat doet komt er vast een moment waarop dat niet meer lukt en dan is de klap extra groot. Dat denk je niet alleen dat je anderen teleurstelt, maar stel je ook jezelf teleur.

Veel liefs, 

Joëlle (15)