Mijn zoon van 18 is vorig jaar bij zijn vader gaan wonen, nadat ik hem min of meer het huis uit gezet heb omdat ik niet meer tegen het draaien en halve waarheden van hem en zijn vader kon. Zoon vond dat hij zich niet aan de regels hoefde te houden. Bij vader mocht alles en vader ondermijnde doorlopend mijn regels en oom de afspraken die wij gemaakt hadden over de opvoeding. Nu wil mijn zoon mij niet meer zien omdat hij meent recht te hebben op een spaarrekening die niet van hem is maar voor hem. Zijn vader en ik hadden hier afspraken over gemaakt maar vader vertelt zoon dat hij recht heeft op het geld als hij 18 jaar is, terwijl dit zeker niet zo is. Het is voor zoon comfortabeler om het verhaal van zijn vader te geloven, want dat past beter dan de waarheid. Het is heel simpel om hem het geld te geven, want dat is de voorwaarde van zoon voor contact! Maar ik denk dat daar de pijn niet zit, het is niet allemaal weer goed als hij het geld krijgt ( het gaat overigens over een bedrag van rond de 1500 euro, dus geen miljoenen). De afgelopen jaren is er veel gedoe geweest. Zoon die respectloos is naar mij en naar mijn partner. Zoon die niet meer naar school wilde en zijn opleiding ook niet afgemaakt heeft en nu wat rond hangt bij zijn vader, af en toe wat werkt via een uitzendbureau en geen enkel contact meer wil. Ik denk zelf dat hij boos en verdrietig is maar ik er niet doorheen komt. Wij hebben samen altijd een hechte band gehad die nu helaas geheel verbroken is. Ik vraag mij af of ik hieraan nog wat kan herstellen of dat ik het moet laten tot hij inziet dat hij voorgelogen is door vader en zelf ook een rol geeft gehad in de situatie zoals die nu is. Ik maak af en toe contact met hem via app of FB, maar als er al een reactie komt is dit een boze en geld eisende reactie. Zooo verdrietig voor hem dat hij het gevoel heeft klem te zitten en niet anders kan reageren wegens zijn vader die er heel subtiel te nodige gif in gooit. Het kind van de rekening ……