Sinds 2008 zijn mijn ex vrouw en ik gescheiden. Voornamelijkste reden hiervan was omdat ik vond dat mijn ex heel slecht en manipulatief met mij en onze dochtert omging. Dit kon ik niet aanzien en er was geen partnerrelatie. Ik besloot te scheiden. Sinds ik onze woning verliet heeft mijn ex gedreigd als ik voor de deur zou staan mijn dochtertje (toen 3 jr) te willen zien dat ze de politie zou bellen voor bedreiging. Op advies van de advocaat dit niet gedaan en de uitspraak afgewacht. Daarna had ik mijn omgangsregeling. Tussen de periode van toen tot op heden is mijn dochtertje steeds met uitspraken gekomen over mij, mijn familie en nieuwe vriendin, wat ze van de moeder of in haar omgeving hoorde. Omgekeerd deed mijn dochtertje dit ook bij de moeder. Naarmate ik de problemen bij de moeder kenbaar maakte vond de moeder het niet nodig hier nog aandacht te geven. De volgende keren heb ik de uitspraken van mijn kind voor me gehouden, merendeels uit vertrouwen naar mijn kind omdat mijn kind mij vertelde dat als ik de uitspraken aan de moeder vertelde dat haar moeder boos werd op haar. Dus ik beloofde dat niet meer te doen. Tijdens mijn relatie met mijn nieuwe vriendin kreeg ik een zoontje erbij. Als mijn dochtertje bij mij is heeft ze mijn thuisregels op te volgen ook al vond ze het niet leuk, en dan vertelde ze dit aan haar moeder die vervolgens de omgangsregeling eenzijdig stopzette. Ik heb aangifte moeten doen tegen de moeder wegens een strafbare feit volgens artikel 279. De moeder schrikt hiervan en laat via een familielid bemiddelen, maar bij het kortgeding die ik toen had aangespannen kreeg de moeder het wel voor mekaar dat mijn vriendin niet meer met mijn dochtertje mocht omgaan. Hiernaast speelden heel veel financiële aspecten. Ik als vader had ten tijde van de scheiding alle schulden op mij genomen (ca. € 70.000,-) totdat de moeder weer zou werken en daar tegen over zou moeder geen alimentatie vragen. Toen ik zelf in de geldproblemen kwam en moeder al jaren aan het werk was heb ik de moeder verzocht ook haar aandeel hierin over te nemen, desnoods een klein gedeelte. Natuurlijk weigerde zij en moest ik dit noodgedwongen via de rechter spelen en uiteindelijk betaalde de moeder (€ 16.000,-). Omdat ik dit had gedaan is de moeder alimentatie verzoek gaan indienen. Ondanks mijn grotere schuld aan openstaande posten inclusief die van de moeder is de uitspraak gekomen dat ik ook nog eens alimentatie moet betalen ondanks de eerdere afspraak dat de moeder geen alimentatie zou vragen zolang ik nog opgezadeld zou zitten met schulden. Mijn dochtertje heeft dit allemaal meegemaakt en vaak heb ik open gesprekken met mijn kind. Naarmate zij ouder werd kwamen steeds meer vragen in haar op en ik heb haar steeds een uitleg proberen te geven zonder haar moeder negatief neer te zetten. Het kwam zelfs zo ver dat de financiële problemen mij enkele weekenden met mijn kind moest laten overslaan. Zelfs een bijbaantje die inmiddels niet meer van toepassing is hielp niet en ik had ook een nieuw gezin. Financiële vragen werden ook door mijn kind gesteld. Daarnaast vertelde haar moeder haar dat zij aan mij € 16.000,- heeft betaald en dat ik wel geld zou hebben. Communicatie tussen mij en mijn ex waren er totaal niet. Vanaf 2008 heb ik wel 100x verzocht aan de moeder om de communicatie goed te laten verlopen omwille van ons kind. Ik heb alle berichten zwart op wit staan en elke keer ziet ze ervan af. Dat wilt de moeder via de advocaat spelen. En dit hoort niet vind ik. Vorig jaar heb ik uit kwaadheid boze berichten gestuurd en daarin bijvoorbeeld dingen gezegd dat de moeder zichzelf in de spiegel moest kijken met wat ze aanricht om mij financiëel uit te kleden en dat het ook effect heeft op onze kind. Ik heb gezegd dat ze een slechte moeder is en zij de grootste fout was in mijn leven ondanks het enige mooie mijn kind is. Ik voelde me in de maling genomen financiëel gezien. Frustraties liepen op en mijn dochtertje maakte nog steeds alles mee. Op alle vragen die mijn kind mij stelde voelde het alsof ik mij moest verantwoorden naar mijn kind toe omdat de moeder haar alle andere dingen wijs maakte. Ik voelde dat mijn dochter met al die zaken erom heen zat. Maar medewerking van de moeder kreeg ik niet om samen onze communicatie en naar ons kind te verbeteren. Om desnoods met z’n drieën te zitten en ons kind gerust te stellen hoe de zaken liggen en dat wij als ouders geen ruzie meer zouden maken. Helaas, de moeder wilt dat niet. Intussen is ook mijn relatie van mijn nieuwe gezin stukgegaan door alle valse beschuldigingen van mijn ex en problemen rondom deze echtscheiding. Begin dit jaar heb ik de moeder nogmaals verzocht om de strijd nu achter ons te laten want het heeft te lang geduurd en ons kind lijdt eronder. Ik heb sorry gezegd voor mijn boze berichten, ik heb haar in geen een berichtje ook maar uitgescholden maar ze voelde zich beledigd. Ondanks dit verzoek tot verbetering van onze communicatie krijg ik als reactie dat ze alles via de advocaat speelt. Sinds maart dit jaar heeft de moeder weer de omgang stopgezet. Ik heb mijn kind nu de 4e maand ingaande niet meer gezien. Ook telefonisch of contact via chat en facebook heeft de moeder verbroken. Mijn kind wilt graag ook naar mij toe maar is bang door de conflict tussen haar ouders. Logisch ook. Ik heb weer aangifte moeten doen. Volgens mijn ex heb ik weer financiële en volwassenen zaken met mijn kind besproken die haar overstuur maakte. Ik moet eerlijk zeggen dat ik een enkele keren wel uit mezelf dingen heb gezegd zoals ja je moeder wilt mijn geld die ik niet heb, bijvoorbeeld. Had ik natuurlijk niet moeten doen maar ik wil me ook niet verschuilen achter de frustraties die door mijn ex in stand wordt gehouden. Bij het kortgeding werd ik neergezet als stalker en als iemand die niet met mijn kind kan omgaan. Ik heb duidelijk aangegeven dat wij als ouders dit moeten oplossen, wij het veroorzaakt hebben en ook wij beter moeten communiceren omwille van het kind. Er is geen uitspraak gekomen hoewel de rechter een uitgangspunt heeft en dat is om de omgang te starten maar wel eerst naar de mediator te gaan en de conflicten op te lossen. Ook mocht mijn ex geen eigen rechter spelen. Maar voor alsnog mijn kind niet gezien. Stiekem stuurt zij mij berichtjes. En via fb chat heeft zij een schattig fimple creatief in mekaar gezet maar ik mocht het van haar niet posten. De dag dat ik haar niet mee kreeg stond ik bij de politiebureau mijn verhaal te doen en terwijl de agent dit opnam in zijn verslag kreeg ik een stiekeme berichtje van mijn dochtertje “I love you” met een emoticon. Ik heb het de agent meteen laten zien.
Ik ben van mening dat mijn dochtertje met een loyaliteitsconflict zit en dat wij als ouders hier natuurlijk niet goed mee omgaan. Ik krijg geen medewerking van de moeder. Ik ben degene die steeds door haar is neergezet als iemand die agressief zou zijn aan de deur bij hun en niet mee te communiceren valt. Enige positieve wat ik kan zeggen is dat ze nu wel verplicht is mediation te doen en tot afspraken te komen. Maar intussen zie en spreek ik mijn kind niet wetende dat mijn kind met een probleem zit die alleen wij als ouders kunnen oplossen.
Ik weet dat mijn kind bang is voor de moeder maar zelf niets durft te zeggen tegen haar. Bij de eerste eenzijdige stopzetting van omgang door de moeder heeft zij mijn kind bij een kinderpsycholoog gebracht waar ik mijn toestemming gaf om ook mijn dossier ten tijde van de huwelijksproblemen in staan beschreven, bij de behandeling mee te nemen. Hierin staan namelijk veel belastende zaken over hoe er werd omgaan als partners maar ook hoe de moederschap verliep. Toen mijn ex dit wist heeft zij de behandeling bij de kinderpsycholoog per direct stopgezet omdat ik de psycholoog zou beinvloeden. Moeder zou op zoek gaan naar een andere psycholoog maar gebeurde niet. Volgens de moeder ging het binnen een week opeens goed met ons kind.
Ik weet me geen raad meer als vader. Ik weet niet eens meer of ik open gesprekken met mijn kind kan hebben en de vragen van haar zal kunnen beantwoorden zodat deze niet weer door moeder in misbruikte context kan worden neergezet. Ik weet niet meer hoe ik mijn kind kan helpen als zij met al deze dingen loopt. Geen communicatie met de moeder en totale verdraaiingen van mijn uitleg naar mijn kind die door de moeder neergezet wordt. Ik mis mijn kind. Droom erover. En droom er zelfs over dat ik waarschijnlijk wel een slecht persoon ben. Ik voel me niet gehoord door de rechter, maar zeker niet door de moeder die tegenwerkt.