ik ben een gescheiden vader en weet soms niet goed wat de juiste keus is. Mijn huwelijk is uit elkaar gespat na zware jaren van ziekte (angst stoornis) van mijn ex-vrouw na de geboorte van mijn 2 kinderen en ons onvermogen om elkaar weer te vinden. Mijn ex-vrouw bleek uiteindelijk excessiefelijk vreemd te gaan, wreed en onbetrouwbaar te zijn (geworden?), waar ik achter kwam door annonieme inlichtingen. Ik ben nu een aantal jaar gescheiden en krijg steeds meer een andere kijk op opvoeding en wat ik mijn kinderen aan normen en waarden wil meegeven dan mijn ex-vrouw. We heben echter wel co-ouderschap. Ik zie geen mogelijkheid om dit bespreekbaar te maken met mijn ex-vrouw omdat het gaat over oneerlijkheid en manipulatief gedrag dat ik bij mijn kinderen waarneem (en graag anders zou zien) en wat hun moeder zelf ook vertoont(maar zelf niet zo ziet/vind).

Wat is het juiste, meegaan in de invloed en hiermee de lieve vrede bewaren, maar mijn kinderen laten opgroeien als liegende en manipulerende volwassenen,
of de tijd dat mijn kinderen bij mij zijn mijn normen en waarden leven en mijn kinderen aanspreken op in mijn ogen ongewenst gedrag,
of me er tegen verzetten en een (in mijn beleving) onvermijdelijk conflict aangaan waarin mijn kinderen (8 en 14jr) tussen hun ouders inzitten en onvermijdelijk de hele scheidings geschiedenis ook voor mijn kinderen duidelijk wordt (mijn kinderen weten geen details). De “misdragingen” zijn namenlijk van dien aard dat mijn kinderen het naar mijn idee op deze leeftijd emotioneel niet kunnen verwerken. Wil je als kind de waarheid weten hoe onbegrijpenlijk ook en zo ja op welk moment.