Hallo allemaal, wat fijn dat jullie mee denken met (stief) ouders om zo goed mogelijk en vanuit het kind te handelen in moeilijke situaties zoals een scheiding. Ik zelf ben sinds twee jaar de stiefmoeder van drie meisjes (9,11,14 jaar) ik kan het erg goed met ze vinden en ze vertellen me van alles. We zien elkaar elke vrijdag. En om het weekend ook op zaterdag en zondag. Tenminste tot de vakantie periode. Net voor de vakantie bleek dat hun moeder dat niet meer wil. Zij wil vanaf na de vakantie ze hun vader niet meer op de vrijdag zien. Wij denken dat dat juist prettig voor ze is die wekelijkse regelmaat. Wij kregen allerlei signalen te horen van de kinderen dat ze dit nieuws niet leuk vinden. Bijvoorbeeld de jongste zei opeens ” ik wil niet hoeven kiezen tussen jullie. ‘Vervolgens vertelde ze me ” ik wil naar BZT show een brief sturen met een serieuze wens, maar daar ben ik te jong voor. Dan vraag ik “wat is die wens dan? ” Zegt ze dat ze graag liever om de week bij papa en dan bij mama wil zijn. En de middelste zegt opeens plompverloren na het eten. Ik wil wel dat we jou elke vrijdag blijven zien papa. Later vertelt ze me dat ze het niet eerlijk vind en dat haar moeder haar al vaker ziet. Ik heb gevraagd of ze dat ook met haar moeder deelt, maar dat durft ze nog niet zei ze. Ik vind dit heel verdrietig. Kortom hun moeder heeft al gedeeld zonder dat we hierover overeenstemming hebben. Wij hebben natuurijk aangegeven dit niet verstandig te vinden en wij willen graag deze discussie met een mediator aangaan. Dit ook omdat ze ook niet meer met ons wil spreken. En omdat we graag ook in de vakantie de meisjes in rust willen kunnen zien en daar voor de toekomst eenduidige afspraken over maken.Alleen wil de moeder zelf de mediator uitzoeken en dit kan nog veel te lang duren. Intussen hebben we de kinderen ook al 6 weken niet meer gezien. Kortom wij hebben het gevoel dat de moeder de kinderen bij ons weghoudt en dat niet in het belang van de kinderen is. Gelukkig zien we ze as week weer. Omdat de oudste dochter zelf een afspraak met ons heeft gemaakt en daar uiteindelijk goedkeuring van haar moeder van kreeg. Helaas mocht het maar heel even. Wat kunnen we het beste tegen ze zeggen over de vrijdagen want we zijn daar met de moeder dus niet over uit. We willen ze geen valse beloftes doen, eerlijk zijn , maar ze ook niet onrustig maken. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de kinderen hun vader wel in regelmaat kunnen blijven zien? Welke tips hebben jullie om met de kinderen dit onderwerp verder te bespreken ,zonder dat we hun moeder in een kwaad daglicht zetten? Wat kunnen we bespreken ook al zien we ze zo kort?