Brief aan mijn vader

Beste papa,

Ik ben Joëlle, je dochter. Ken je me nog? Heb je misschien even de tijd om dit te lezen? Het is belangrijk. Als je écht een band me wilt opbouwen, moet je mijn verhaal kennen.

Nooit in de afgelopen zeven jaar heb ik je papa durven noemen. En elke keer als ik iemand hoorde spreken over zijn papa, deed dat pijn. Nee, het was geen jaloezie, ik voelde een zekere leegte. Je hebt me namelijk het gevoel gegeven dat ik geen papa had, dat ik er alleen voor stond en daarbij brak je niet alleen mijn familie, maar ook mijn hart.

Die leegte bestond uit een gemis. Waar was je namelijk op mijn eerste schooldag van de middelbare school, met alle feestdagen, op mijn verjaardagen? Waar was je toen ik de ruzie, die ik met jullie samen had moeten maken, alleen met mama maakte? Waar was je toen ik een paar maanden geleden met mijn eerste vriendje thuis kwam? Ik miste je trots, je warmte, je liefde, je aanwezigheid… Papa, ik miste JOU!

Dat gemis, die leegte gaven me het gevoel dat je niet van me hield, dat ik niet goed genoeg was en dat alles aan mij lag. Dit gevoel begon ik ook te krijgen bij andere relaties die ik onderhield. Want als mijn vader me al niet wilde, waarom zou iemand anders me dan wel willen?

Zo ontzettend veel momenten voelde ik de angst dat mijn vrienden me zouden verlaten, omdat ik geen goede vriendin zou zijn. Ik probeerde daarom voor iedereen perfect te zijn. Van de perfecte zus tot de perfecte leerling. Elke keer als ik er niet in slaagde om in mijn ogen perfect te zijn, voelde ik me nog minder waard. De opvatting dat perfectie niet bestaat paste niet in mijn hoofd.

Uiteindelijk wilde ik maar voor één iemand perfect zijn: voor jou. Je hoefde niet te zeggen dat ik de liefste, mooiste of grappigste was. Je hoefde eigenlijk helemaal niks te zeggen, als je me maar het gevoel had gegeven dat ik het waard was.

Je hebt me pijn gedaan, je hebt me geschaad, je hebt me zó hard laten vallen, maar toch: ik geef je nog een kans. Nu je dit weet, kan je misschien proberen me het gevoel te geven dat ik ertoe doe, dat je trots op me bent. Ik ben immers helemaal alleen opgegroeid tot de vrouw die ik vandaag de dag ben. Hopelijk wil je haar leren kennen.

Je dochter,

Joelle (16)