Hoi,
Ik ben mama van een heel lief jongetje van 2, ik zal hem hier Luis noemen. Tot nu toe was ik altijd heel gelukkig met zijn vader, echt de liefste papa die er is en ook een hele lieve man en betrouwbare partner! We hadden nooit ruzie en deden altijd leuke dingen met z’n 3en. Echter, ik was een hele tijd lang stiekem heel verdrietig en heb zoveel geprobeerd om erachter te komen waar het aan light, tot dat ik besefte dat ik niet meer verliefd op de vader van mijn zoontje was. Sterker nog, dat ik er heel ongelukkig van werd met hem samen te zijn. Zonder dat er echt een hele dramatische reden voor was, hoor. Hij deed echt zijn best, en toch, het paste niet. Dat was voor ons beiden heel verdrietig om vast te stellen en we hebben beiden de keuze gemaakt om uit elkaar te gaan, met pijn in ons beider harten. We hebben dus een goede verstandhouding, haten elkaar niet en willen het beste voor ons kind afspreken. Nu wil ik even jullie vragen wat jullie voor advies hebben over de verdeling van de zorg en de woonplek van ons kind.

Het is zo dat we de zorg voor ons zoontje altijd gelijk verdeeld hebben, ook doordat mijn werk ver weg is van waar wij wonen (ik ben elke ochtend 1,5 uur met de trein onderweg naar mijn werk en ’s avonds ook weer terug naar huis). Ik reis ook nog wel eens voor mijn werk naar het buitenland. Luis papa kan zijn tijd flexibeler indelen en werkt minder uren dan ik. Daardoor is het zo dat Luis doordeweeks altijd door papa, verzorgd wordt omdat ik ’s ochtends vroeg uit huis ga als Luis nog slaapt en pas laat weer terug kom als hij ook al weer op bed ligt. Dus eigenlijk zie ik hem doordeweeks maar heel weinig en ik kan dan ook heel weinig met hem doen. Hij wordt dan een dag door zijn Papa en diens ouders (oma en opa) verzorgd. Dat vinden hij en wij allemaal prettig, zelf had ik ook altijd een sterke band met mijn grootouders.

Nu hebben we bedacht dat, als we uit elkaar gaan wonen, ik ga verhuizen en Luis bij zin papa in ons huidige huis blijft wonen. Papa zal hem dan doordeweeks blijven verzorgen, zoals dat nu ook het geval is. Het idee is dat ik hem dan in de weekenden krijg (liefst 4 maar soms ook maar 3 weekenden als zijn papa iets met hem wil gaan doen of ik op reis moet. De gemiste dagen wil ik dan weer compenseren door hem meer in vakanties en op feestdagen te zien of soms doordeweeks vrij te nemen om hem toch nog te kunnen zien.)

Het is voor mij wel even wennen aan het idee om als mama niet ‘de verzorgende ouder te zijn’ en hem enkel vrijdag, zaterdag en zondag te zien, maar het lijkt ons het beste om hem zoveel mogelijk in zijn vertrouwde omgeving en routines te laten. Wat vinden jullie hiervan?

Mijn tweede vraag gaat over de afstand tussen waar ik ga wonen en ons oude huis. Nu Luis toch doordeweeks bij zijn vader zal blijven wonen, overweeg ik om dichter bij mijn werk te gaan wonen zodat ik tenminste doordeweeks ook nog andere dingen kan doen ’s avonds dan in de trein zitten. En er zal toch niemand thuis zijn die op mij wacht…
In de weekenden kan ik me dan volledig op het verzorgen van – en leuke dingen doen met – Luis richten. Voor mij voelt dat als een fijne oplossing, maar ook weer niet omdat ik twijfel over de grote reisafstand tussen mij en mijn kind straks. Ik kan er dus niet ‘zo maar snel even’ langs gaan, en hij ook niet, maar er zal altijd minstens een uur of zelfs 2 vergaan tot dat ik bij hem kan zijn. Ook als hij ziek is of mama heel erg mist. Zal dat een probleem worden, denken jullie? Kan ik dan maar beter dichter bij hem gaan wonen? Ik overweeg sowieso om weer dichter bij hem te gaan wonen als hij naar school gaat, omdat ik het dan wel belangrijk vind om hem ook doordeweeks te kunnen zien, maar dat zal pas over een aantal jaren spelen.
Hoe zien jullie dat? Welk advies kunnen jullie mij hierover geven?

Alvast dank en heel veel liefs,
Laura