Papa en mama zijn uit elkaar, wij niet
Wellicht niet van toepassing op iedereen, maar ik ben gezegend met twee zusjes. Twee bloed irritante zusjes. Twee prachtige zusjes. Twee super puber zusjes. Twee aandoenlijke zusjes. Twee etterbakken van zusjes. Maar ook die twee die ik meer dan ooit nodig had in een nare periode.
Daar zaten we dan, met zijn vijven aan tafel. Papa had het woord, ze blijven niet langer bij elkaar. Donderslag bij heldere hemel. Ik dacht mijzelf nog even groot te kunnen houden, maar toen mijn kleinste zusje haar tranen liet lopen kon ik de mijne niet meer bedwingen. Wat een verdriet en wat een hoop vragen die meteen opkwamen. Ik stelde ze niet, we zien wel. We duiken erin en komen vanzelf ooit weer bij van de schrik.
Toen ik de volgende ochtend met mijn veel te dikke huilogen het daglicht probeerde te aanschouwen kwam mijn zusje aangelopen en bleef in mijn deuropening staan met natte ogen. En terwijl ik nog half sliep vroeg ik wat er aan de hand was. Ze vroeg me of papa en mama echt niet meer samen kwamen. Ik wilde haar geen valse hoop geven en zei dat die kans heel erg klein was. Man, daar brak wat vanbinnen. Mijn kleine puber zusje die me normaal uitmaakt voor rotte vis lijkt me nu meer nodig te hebben dan ooit. Dit is tevens ook direct de gebeurtenis waardoor ik besloot een pokerface op te zetten en er te zijn voor deze opeens zo kwetsbare draken.
Gedurende de tijd merkte ik dat wij als zusjes veel meer samen kwamen. We waren een. Een team. Papa en mama zijn uit elkaar, wij niet. Wat heb ik hier een kracht uit kunnen halen. Samen liepen we uren over het strand en door de duinen en bespraken we wat er thuis was gebeurd. Ook hielden we grote mensen praat over hoe we papa en mama misschien zouden kunnen helpen. En spraken we af dat we om de beurt naar papa of mama gaan, want geen van beiden mag alleen zitten. Opeens merkte ik dat wij elkaar meer gingen liefhebben, en elkaar wilde helpen.
Scheiden, een rotgebeurtenis die hoe gek het ook klinkt positiviteit met zich meebrengt. En terwijl ik het schrijf, kom ik tot de conclusie dat het gaat om de manier waarop je er mee omgaat. Ik weet dat het niet voor iedereen mogelijk is om altijd de positiviteit te zien, dat lukt mij zelf namelijk ook vaker niet dan wel. Maar deels door deze gebeurtenis heb ik het mijzelf aangeleerd. Maak het jezelf niet moeilijker dan dat het al is. In deze situatie had ik mijn zusjes, maar dit kunnen eveneens je vrienden of familie zijn. Vergeet de negativiteit van een scheiding en zoek naar hoe jij als supermens hier positiviteit uit kan halen. Heb lief.
Annebel (21)