Mijn dochter is seksueel misbruikt door haar vader. Ze is verhoord en heeft verteld wat vader gedaan heeft. Ze was toen 4 jaar. Omdat vader zegt dat hij het niet heeft gedaan en er geen getuigen zijn (geen bewijs en niemand die het gezien heeft) is de zaak hierom helaas geseponeerd, dat wil zeggen dat vader dus niet als schuldige, maar ook niet als onschuldige wordt aangewezen. Hij komt hiermee dus weg zonder gestraft te worden. Jeugdzorg en de raad van de kinderbescherming staan achter vader en vinden dat mijn dochter in de toekomst met hem onbegeleide omgangen moet gaan hebben. Ze wijzen mij als schuldige aan. Mijn dochter is al van kleins af aan enorm bang van hem, heeft na 5 jaar knokken eindelijk speltherapie waarvan haar begeleider heeft gezegd dat als zij niet meer naar haar vader wil dat zelf tegen haar vader moet zeggen. Eerst durfde ze dit niet, maar uiteindelijk heeft ze dit gedaan. Eindelijk een begeleider die luistert naar het kind. Tenminste zo leek het. Ze had in nog geen half jaar tijd bij het omgangshuis inmiddels al de derde begeleider. Nu zijn de omgangen tijdelijk stop gezet, maar ze zal binnenkort weer naar het omgangshuis moeten. Het lijkt erop alsof iedereen die hierin hulp verleent, gedwongen wordt om niet naar mijn dochter te luisteren, dit denk ik omdat nu ineens haar begeleider die speltherapie geeft, vindt dat mijn dochter weer naar haar vader moet, terwijl ze eerst zelf tegen haar gezegd heeft om duidelijk en eerlijk te zeggen wat ze zelf wil. Je begrijpt natuurlijk wel dat het kind haar begeleider ook niet meer vertrouwd en durft daar nu ook niet alles te vertellen wat er aan de hand is. Het is inmiddels de zoveelste begeleider die niet naar haar luistert. Ze heeft veel buikpijn en wil niet naar haar vader. Ze is er prikkelbaar, boos en verdrietig onder. Ik ben compleet machteloos, ik kan na 7 jaar strijden niet meer mijn dochter beschermen. Wat zegt haar begeleider tegen mij, dat wanneer mijn dochter boos en verdrietig is ik haar niet mag knuffelen, wat ze nou juist nodig heeft, geborgenheid, maar haar moet straffen en naar haar kamer moet sturen. Dus ik moet haar straffen voor iets wat niet haar schuld is en daarmee moet ik dus eigenlijk maar doen alsof er niets is gebeurd. Zodat ze van mij ook geen steun meer krijgt en afgewezen wordt. Ik heb een gesprek bij het omgangshuis over hoe verder te gaan. Ja daar heb ik als moeder niets over te zeggen, ik werk al 7 jaar mee aan begeleide omgangen, dat zijn geen fijne jaren geweest, het stagneerde steeds door fouten en loze beloftes van jeugdzorg, zoals ze beloofden dat mijn dochter goed begeleid zou gaan worden dmv speltherapie. Ondanks aandringen van mij werd er niets gedaan. Na bijna 5 jaar hiervoor geknokt te hebben, had ik het eindelijk zover gekregen met weer een begeleider via vrouwenhulp, die overigens ook niet geholpen heeft maar meer kapot heeft gemaakt, dat we speltherapie voor mijn dochter zouden krijgen, helaas kwam hier net weer een rechtszaak tussen waarbij wij een OTS opgelegd hebben gekregen en dus via jeugdzorg uiteindelijk dus speltherapie is geregeld. Je snapt nu wel weer geen onafhankelijke partij die weer gedwongen wordt door jeugdzorg om naar hun te luisteren en niet naar het kind. Wat kan ik doen als moeder die zich ernstige zorgen maakt om de toekomst van haar kind. Ik heb een gesprek gehad bij het omgangshuis, daar zei ik dat ik beter mijn kind aan vader mee kan geven en haar kan laten verkrachten door hem. Daar werd volmondig met ja op beantwoord door de omgangsbegeleider. Helaas ik ben te goeder trouw en heb ik dit gesprek niet opgenomen. Ik zei je geeft nu zelf aan dat ik dat moet doen, werd afgescheept met oh nee dat floepte eruit het overviel me wat je zei. Als ik haar niet mee geef wordt mijn dochter bij mij weggehaald. Dus met andere woorden geef haar mee, laat maar toe, maar dan woont ze nog wel bij jou. Hoe ik de toekomst van mijn kind zag werd mij gevraagd. Nou als zij naar vader moet onbegeleid, dan gaat hij verder met waar hij mee bezig was, dan wordt ze een onhandelbare puber, waar niets mee te beginnen valt en komt in aanraking met de verkeerde personen. Nou dat is nogal doemdenken zeggen ze dan. Alles wat ik zeg of doe wordt tegen mij gebruikt. Ik kan niets goed doen, wanneer mijn dochter stampij maakt bij het omgangshuis dat ze niet wil en ik zeg dan tegen haar dat ik er niets aan kan doen maar het moet. Dan krijg ik te horen dat ik dat niet moet zeggen. De secretaresse is de enige die achter ons staat, zij kan ook niks doen, ze heeft zelf ook het nodige meegemaakt en zit ook in een complete hel. Een totaal vreemde begeleider dacht met haar wel een gesprek te kunnen hebben, waarom ze niet naar vader wil. Dat kreeg ze er niet uit, ze roept mij en mijn vader erbij en zegt ze wil niet met mij praten hierover. Zegt ze anders gaat het toch ook goed, waarom de laatste keer dan niet? Zeg ik oh ja ging het goed dan? Waarop mijn dochter antwoordde met nee. Ze wou nooit, maar werd gedwongen en omdat ik dan maar moest zeggen dat ik mee ging, ging ze uiteindelijk wel mee. Dus vraag ik aan mijn dochter waarom wil je dan niet praten. Zegt ze dat ze papa nooit, nooit meer wil zien. Wordt mij nu afgerekend, omdat ze dus volgens hun gedwongen werd door mij om te zeggen wat ze wil. Als ik niets had gezegd, hadden ze me dat weer aangerekend. Hoe dan ook, alles wat ik doe als verzorgende ouder is fout. Ook heb ik er niet goed aangedaan, omdat ze bij de laatste omgang niet mee naar binnen ging. Ik trok haar mee, maar ze trok mij nog veel harder terug, ik heb nekklachten, dus dat deed pijn, ze is sterker dan ik, dus ik kreeg haar niet mee. De secretaresse er net aan kwam en ik haar vroeg wat moet ik doen, ze wil niet mee. Ik naar binnen moest gaan en haar moest laten staan. Heeft de secretaresse tegen de nieuwe begeleider gezegd dat ze een kindje had dat niet naar vader wil. Ik had haar niet buiten mogen laten staan, was fout dat had nooit mogen gebeuren. Ze was niet alleen, mijn vader blijft altijd in de auto wachten, die is bij haar gaan staan, om te proberen haar naar binnen te brengen. Ik heb daar bij het omgangshuis al diverse moeders gesproken, wij worden gezien als negatief beinvloedbare moeders. We kunnen niets goed doen en alles wat je zegt of doet wordt tegen je gebruikt. Heeft hier iemand ervaring mee? Waar kan ik om hulp vragen voor mijn dochter? Is er iemand die ons kan bijstaan in deze zaak. Ik heb een goede advocaat, mijn ex heeft nooit ouderlijk gezag gehad, helaas is dit nu ineens wel toegewezen, hoewel de rechter zelf had aangegeven, gezien wij als ouders nog steeds niet door een deur kunnen het nog niet nodig vond dat wij gezamenlijk gezag hadden. Helaas heeft hij het gekregen, omdat de raad van de kinderbescherming niet vond dat zij tussen twee ouders klem zou komen te zitten en allebei de ouders gezag moeten hebben, ongeacht in wat voor hel wij met hem hebben geleefd. Ik ben er helaas te laat achter gekomen dat ik met een narcist heb geleefd, hoewel mijn moeder daar meerdere keren op gewezen had, maar ik had niet helemaal duidelijk wat dat was. Hij heeft mij gedurende onze relatie bedreigd, geslagen, gekleineerd en tegen mensen opgezet. Ik kan een heel boekje over hem opendoen. Maar hij ontkent alles en draaid zelfs feiten om. Hij heeft gezegd dat als ik bij hem weg zou gaan, hij mij kapot ging maken. Nou dat is hem aardig gelukt, maar niet alleen mij, ook mijn dochter. Hij weet iedereen te manipuleren, mensen die hem kennen, moeten hem niet. Hij heeft zelf geen vrienden. De vrienden die hij had, heeft hij gekwetst en hij gaf mij de schuld, dat ze mij niet moesten, hij zag niet in dat het aan hem zelf lag. Ze kwamen niet meer dat lag aan mij. Ik heb nog steeds contact met die vrienden. Die zeggen tegen mij dat het niet aan mij lag maar aan hem. Ze kwamen overigens nog wel bij mij, wanneer hij niet thuis was. Wat moet ik doen? Wie helpt ons? Ik weet het niet meer? Hoe houd ik mijn kind veilig en is er een instantie die wel naar het kind luistert? Het is slechts een deel van ons leven, maar we leven in een hel.