Beste allemaal,
Omdat ik het niet meer weet wat te doen vraag ik jullie om raad.
Ben nederlandse maar woon alweer 19 jaar in het Luxemburg. Ben getrouwd met een Luxemburgse man en we hebben 2 kinderen (14 en 7 ). Door allerlei onenigheden tussen mijn man en mij, dat gaat van zijn vroegere alcoholisme tot mijn slordigheid, zijn we nu op een punt aangekomen waar het niet meer gaat. Loze beloftes van ons allebei, dat is nu al zo’n 2 tot 3 jaar aan de gang. Door deze problemen en ook doordat mijn man niet wilde dat ik ging werken na de geboorte van ons 2de kind, ben ik in een neerwaartse spiraal geraakt. Ook is mijn man een erg koud en hard persoon, praten is er niet bij, schreeuwt liever dat ik alles verkeerd doe( omdat ik niet alles op de mm recht zet). Nou heb ik ook mijn negatieve trekken, ik trek me dus helemaal terug in mijzelf, denk wel aan de kinderen, maar konstateer elke dag weer dat zij er onder lijden. Mooi weer spelen kan ik ook niet. Nu denk ik er al veel langer aan om naar Nederland terug te gaan, mede door een koele mentaliteit hier waardoor je er nooit echt bij hoort. Dat heb ik dus met mijn man besproken, en hij heeft gezegd dat ik kan gaan waar ik wil, onze oudste mag van hem zelf kiezen, maar de jongste mag niet mee. Nu heb ik me hier juridisch voor laten lichten en heb ik inderdaad weinig tot geen kans de kinderen alle 2 mee te krijgen tenzij ik hier in Luxemburg blijf. Door meerdere redenen is het zo goed als onmogelijk om hier te blijven, o.a door de torenhoge woonlasten. Dan zonder werk, geen cent gespaard, kon ook niet want ik heb al 7 jaar geen salaris. Ik vertrouwde op mijn man. Maar nu puntje bij paaltje komt blijkt dat ik helemaal niks heb, dus ook geen begin wat je toch nodig hebt met 2 kinderen. We wonen in een mooi huis met tuin en een hond. Ik kan hier blijven wonen maar dan is het elke dag ruzie. Ik wil zo graag het beste voor onze kinderen, en als ik logisch nadenk dan weet ik t niet meer, dan voel ik me een ontaarde moeder. Want de beste oplossing is dat ik weg ga, een nieuwe start maak en dan probeer om tot een overeenkomst te komen wat de kinderen willen. Hier blijven de kinderen in hun vertrouwde omgeving, ze hebben hun school en sport en vrienden en vriendinnen. Ik ben bang dat als ik wegga dat ik het niet goed doe, als ik hier blijf ga ik er aan onderdoor, dan ben ik ook niks waard als moeder. Misschien kunnen jullie me raad geven vanuit kinderogen