Lieve mensen,

Ik zit ontzettend vast en kom er even niet meer uit. Het volgende speelt:

Mijn ex-man en ik zijn bijna 3 jaar uit elkaar en hebben samen twee kinderen van 6 en 3 jaar. De kinderen zijn in principe altijd bij mij, een weekend per twee weken zijn ze bij hem. Eerst ving hij de dinsdagmiddag na school op maar hij heeft aangegeven dit niet meer te willen omdat hij het niet eens is met mijn manier van doen. Ik probeer het verhaal zo neutraal mogelijk te vertellen maar vind dit best lastig. Vanaf het moment van onze scheiding is het namelijk als volgt: zodra er iets gebeurd wat hij niet leuk/fijn vind, waar hij boos over wordt etc. dan begint hij met boos doen, dreigen etc. Dit varieert van boze gesprekken voeren waar de kinderen bij zijn (ondanks mijn verzoeken om ermee te stoppen) en dreigen dat ze bepaalde momenten niet op tijd terug zijn (voor onze vliegvakantie bijv., geen alimentatie meer willen betalen, geen flexibiliteit meer tonen etc.) Ik probeer altijd de meest wijze persoon te zijn, het te negeren en te wachten tot het bekoeld. Ik blijf hem in alles betrekken op het gebied van school, sporten etc maar krijg daar weinig op terug. Echter ben ik het wel verplicht. VAAK loopt alles met een sisser af en zijn ze wel op tijd terug, betaald hij wel de alimentatie etc. Alleen het continue gedreig over alles zit me echt heel hoog. Dat je boos bent dat kan. Als jij daar blij van wordt uit het dan ook vooral waar de kinderen niet bij zijn. Allemaal goed. Maar de oneindige onzekerheid of ie de alimentatie wel of niet betaald, of ze wel op tijd terug zijn voor vakantie kosten vreselijk veel energie en frustratie. Het vervelendste hierbij is dat telkens het belang van hem voorop staat, of (zo voelt het voor mij) het sarren van mij. Wat het beste voor de kinderen is komt niet aan bod! Hij weigert om mee te werken aan mediation, communiceren via een derde etc. Er is een ouderschapsplan opgesteld 2,5 jaar geleden en in grote lijnen wordt daar aan gehouden. Alleen het nonstop gedreig, onrustige gedrag etc. drijven me tot wanhoop. Ik weet niet meer wat ik moet doen om het op te lossen. Het liefste communiceer ik helemaal niet meer met hem (evt. per mail of schriftje maar dit wilt hij niet). Steeds vaker twijfel ik over de gang naar de rechter zodat de afspraken bij de rechter vastliggen. Alleen ben ik vreselijk bang voor wat er dan komen gaat. Begrijp me alsjeblieft allemaal niet verkeerd, ik wil dat de omgang tussen de kinderen en hun vader juist blijft! En zelfs nog meer dan minder wordt. Dit wil ik ontzettend stimuleren als daar behoefte aan is vanuit zijn kant. Alleen het dreigen en het onstabiele gedrag moet stoppen. Wie heeft er eventueel tips voor mij?