Ik wil graag een vraag stellen aan de jongeren:
Stel dat je ouders gescheiden zijn en je tussen de 12 en 16 bent. Je woont doordeweeks bij je moeder en vrijwel elk weekend bij je vader en zijn vriendin met haar kinderen. Doordeweeks heb je veel activiteiten en in weekend niet. Je geeft je moeder aan dat je het fijn vindt dat je ruimte krijgt om je te ontwikkelen tot een (uniek)persoontje, mag afspreken met vrienden, uiteraard gaat huiswerk voor, mag geregeld gamen met zo. Je moeder zit niet als een havik boven op je dus.
Je geeft ook aan dat je vrijwel nooit zin hebt om naar je vader te gaan, omdat zowel hij als zijn vriendin je continue in de gaten houden en overal (negatieve) kritiek op geven.
Je durft hierover niets tegen je vader te zeggen, omdat hij heel dominant is en direct boos wordt als je maar even tegen gas geeft.
Zou je dan de omgangsregeling willen aanpassen en zodat je ook wat vaker in de weekenden bij je moeder bent?
Zou je hulp willen om de situatie bij je vader prettiger te laten worden, dit omdat je voelt dat je daar niet sterk genoeg voor bent? Dat iemand je help om samen met je vader over je situatie te praten. Of zou je zo je jeugd door willen brengen en je vrijwel ieder weekend en de helft van iedere vakantie gestrest te voelen. En bij iedere gunst ( of je naar een feestje mag, bij je team van hockey mag kijken tijdens een wedstrijd, afspreken met een vriend)die je je vader wil vragen angst voelt en hoopt dat hij je de ruimte geeft en niet boos wordt en jouw tijdsinvulling bepaald.
Zou je het fijn vinden als je moeder dan voor jullie gaat proberen hulp te krijgen?

Ik ben benieuwd naar jullie reactie.
Wil je nog iets weten voordat je antwoord geeft, vraag het gerust.