Hallo ik ben peter.

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 3 was, ik kan me niet veel herinneren van die tijd ( gelukkig). Ik heb 3 broers toen d’r tijd ik en me broer boven mij ( paul) gingen na de scheiding van mij ouders met me moeder mee en me twee oudste broers gingen naar me vader. Na een jaar alleen te zijn geweest had me moeder een nieuwe vriend gevonden in spakenburg via een relatie bureau . Dus toen zijn we naar spakenburg verhuisd. Waar me moeder weer op nieuw getrouwd is met die man. In spakenburg heb ik echt me hele jeugd gewoont. Hele mooi en leuke tijd. Maar ook wel al momenten gehad dat je die echte familieband mist. Stiefvader voelt nooit als je eigen vader. Dus van groep 1 tot en met groep 8 in spakenburg gewoont. Na 7.5 jaar is de relatie van me moeder met haar tweede man kapot gegaan. Waarna ze een jaar alleen is geweest. In die tijd heeft ze wel dates gehad. Tot op een dag toen ze zei we gaan verhuizen naar Drenthe mama heeft daar een nieuwe vriend. Ja wat kun je als kind, helemaal niks mee gaan en accepteren dat het zo is. De avond na de musical in groep 8 zijn we gegaan. Zonder afscheid kunnen nemen van me vrienden. Wat heel veel impact op me had, maar wat ik ook snel weer weg stopte want ik moest door. Weer een nieuw leventje opbouwen, nieuwe vrienden, nieuwe omgeving. Ver van het vertrouwde waar ik me basis had gelegd voor me toekomst. In Drenthe is me moeder opnieuw getrouwd met die nieuwe man. Als ik over die tijd na denk, is het ook beetje als een waas voorbij gegaan. En heb ook echt momenten gehad dat ik me echt klote voelde, en me zelf afvroeg waarom gebeurt dit allemaal. Maar heb er nooit over gepraat, en heb altijd in een modus geleefd door gaan en niet te veel bij stil staan. Na 3 jaar is dat huwelijk ook gestrand van me moeder met die man. Na dat gestrande huwelijk ben ik op de camping gaan wonen met me moeder en me broer Paul. Die is na 1.5 jaar bij me vader gewoont te hebben ook naar Drenthe gekomen. Omdat hij niet bij me vader kon aarde. Dus toen woonde we op de camping. En die tijd was voor mij echt een diepte punt voor me gevoel. Heb me heel veel eenzaam gevoelt in die tijd, had weinig vrienden en was heel onprettig. Ik kan het beter beschrijven als een k*t tijd. Na een half jaar op de camping kwam er weer wat goed nieuws. We gingen terug naar spakenburg!! Mensen uit spakenburg hadden geregeld dat we terug konden naar de plek waar ik me thuis voelde. Weer was me moeder een 2 jaar alleen en toen had ze een nieuwe vriend. Waar ze weer mee ging samen wonen, dus dat betekende weer verhuizen. Alleen toen heb ik de keuze gemaakt om niet meer te gaan. En ben ik bij een maat gaan wonen( rick ). Na een half jaar of een jaar ben ik ook mezelf gaan wonen. Ik had toen een leeftijd van 18.5 jaar ik was zo blij dat ik in spakenburg kon blijven wonen. Van toen ben ik me eigen leven gaan bepalen, mocht ik me eigen boontjes gaan doppen. De baas waar ik toen de tijd voor werkte heeft smerig misbruik gemaakt van mij. Veelste veel uren voor veelste weinig geld. Maarja wat weet ik daarvan als niemand jou daar op wijst. Dan denk je dat dat normaal is en dat iedereen dat doet. Gelukkig werk ik nu voor een goeie baas. Maar dit alles heeft me gevormd wie ik nu ben. Ik kan moeilijk me gevoelens uiten, echt me emotie kunnen uiten. Ik stop het altijd weg. En er komt elke keer moment waarop ik het niet meer kan houden. En ik barst dan uit elkaar, en zit echt doorheen en huil in me eentje. Of ik huil waar iemand anders bij is en ik er dan over praat. Ik ben wel benieuwd of er nog meer mensen zijn die moeilijk hun emotie kunnen uiten. Laten zien wat je echt voeld en hoe je er echt overdenkt. Ik ben blij dat ik zo me verhaal heb mogen doen.