Beste adviesgroep,

De zoon van mijn partner geeft aan dat het niet meer zoveel naar zijn vader wil gaan. Als enige reden geeft de zoon aan dat hij bij mama alles mag (geen regels in huis) en bij papa niet alles mag (dus wel regels in huis). Mijn partner wordt nog steeds voor de voeten gegooid dat hij de oorzaak is van de scheiding (al ruim 10 jaar geleden) en dat zodra hij zijn gedrag veranderd (dus de regels loslaat), zijn zoon wel bijdraait. Naar mijn mening zijn er altijd twee schuld, als twee vechten (volgende het spreekwoord). Zijn ex vrouw heeft dus blijkbaar nog steeds niet hun scheiding verwerkt en blijft hem dit voor de voeten gooien en scheldt mijn partner via de telefoon uit waar hun zoon bij staat. Hun zoon voelt dit en heeft er veel verdriet van. Ik heb het idee dat hij dus meer bij zijn moeder wil zijn omdat zij nog steeds in de slachtofferrol blijft hangen. Hoe kun je ervoor zorgen dat zijn zoon zich meer opent en verteld wat hem dwars zit, want als zijn moeder erbij is, durft hij niks te zeggen en kan de vader blijven gissen naar de reden. Mijn vraag is dus, mag/kan zij hun zoon bij zijn vader weghouden, terwijl er een co-ouderschap geregeld is? Wat kun je als vader hier aan doen zonder de relatie met zijn zoon op het spel te zetten?
Het doet me zeer om zijn zoon zo te zien worstelen en ik wil dat die jongen zich goed gaat voelen en weer gelukkig wordt!

Met vriendelijke groet,
Vera