Ilse (17 jaar) in What the F@#*CK
Een gezin
Mijn ouders gingen ongeveer 5 jaar geleden scheiden, toen ze dat vertelden zat ik al op het randje van een depressie en dit was de druppel. Ik heb een jaar lang er alles aan gedaan om mezelf hier bovenop te krijgen en dat is uiteindelijk gelukt. Hierdoor ben ik nooit echt bezig geweest met de scheiding. Nu ik een vriend heb en ik bij hem thuis ben zie ik hoe het ookalweer was om een gezin te zijn. Zijn ouders zijn nog bij elkaar en zijn heel gelukkig. Ik had er gister met hem over gepraat en ik begon heel erg te huilen. Ik denk dat al het verdriet dat ik altijd heb weggestopt er in een keer uit komt. Is dit normaal? Zo laat nog?
Dag Ilse, Wat dapper dat je hier jouw verhaal komt delen. Als ik jouw verhaal zo lees dan denk ik dat je een pittige tijd achter de rug hebt, wat knap dat je er boven op gekomen bent! Het is helemaal niet gek dat je nu die gevoelens zo ervaart! Die gevoelens lagen misschien niet meer zo op de oppervlakte maar werden geprikkeld toen je bij je vriend dat gelukkig gezin zag. Hopelijk waren de tranen een opluchting en kon je je hart luchten bij jouw vriend. Het is fijn om iemand te hebben met wie je af en toe… Lees verder »
Hoi Ilse! Jouw verha is heel herkenbaar voor mij, en één ding kan ik je vertellen, het is heel normaal. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 16 was, ook ik ben maar doorgegaan en doorgegaan waardoor ik uiteindelijk na 2 jaar instortte. Een scheiding is een proces van rouw, en wanneer je niet genoeg tijd hebt om je daar op te richten, wordt het weggestopt en komt het er uiteindelijk vanzelf uit. En dat is goed, laat het er maar uit komen en voel die gevoelens maar, het is niet erg om je er rot over te voelen, het is… Lees verder »