Hoi,

Ik ben een moeder van twee pubers Mijn jongste dochter wilt graag naar haar vader maar kan het niet zo goed vinden met de vriendin van haar vader. Ze voelt zich door haar gekleineerd en het lijkt in haar ogen dat zij bij haar (over het algemeen) geen goed kan doen. Mijn zoon beaamt dit (het lijkt wel of ze een hekel aan mijn zus heeft) en heeft het met zijn zusje te doen. Beiden kinderen durven er ook niets van te zeggen aangezien ze zoals hun het ondervinden nogal heftig reageert en dan is papa ook weer boos. Kortom de kinderen houden hun mond tegen haar maar ook tegen hun vader om continu de lieve vrede te bewaren. Eerder hebben ze al kenbaar gemaakt aan hun vader dat ze wat meer tijd enkel en alleen met hem willen doorbrengen . Papa vind dat dat niet gaat aangezien zij er nou eenmaal bijhoort en willen dat ze een gezin samen met haar zoon vormen terwijl de kinderen dat niet zo zien zitten aangezien ze zich er irriteren aan haar en haar zoon en dit niet bespreekbaar lijkt te zijn met hun vader of zelf met haar. Kortom het ligt altijd aan de kinderen en niet aan haar, ze voelen zich niet gesteund door hun vader aangezien die meestal partij voor haar kiest ook al is dat in hun ogen niet terecht. Mijn dochter heeft er regelmatig over dat als ze zo door gaat niet meer naar haar vader te willen als zij er is. Ik zal de kinderen altijd stimuleren om naar hun vader te gaan aangezien de kinderen van hun vader houden en hij van hun. Toch kan ik begrijpen waarom zij die keuze zou willen overwegen . Het doet mij verdriet als mijn dochter verdrietig bij haar vader vandaan komt . Het liefst zou ik met hun vader dit willen bespreken maar daar is de verstandhouding helaas niet naar en wil ook zelf dat de verstandhouding die nu al minimaal is niet nog meer verslechtert (ook ik ben namelijk zogezegd de vervelende rot ex waar niets aan zou deugen) .Ik hoop dat mijn kinderen dit zelf duidelijk willen maken aan hun vader maar dat durven zij niet omdat zij bang zijn dat zij nog bozer zal worden en dat hun vader dan ruzie met haar krijgt waardoor hun het verwijt weer dubbel zo hard terugkrijgen. De kinderen gaan iedere week naar hun vader en doen wel eens hun verhaal als ze terug komen . Ik heb er zo mijn mening over en begrijp niet waarom hun vader zelf niet aangeeft bij zijn vriendin dat hij bepaald gedrag naar de kinderen toe niet wenst en mede ook ik vind net zoals de kinderen dat er tussen 3 kinderen 1 lijn getrokken moet worden (als je dan juist 1 gezin wilt vormen lijkt mij ook dat voor de kinderen over het algemeen dezelfde regels gelden en zeker als ze van dezelfde leeftijd zijn). Maarja dat is niet aan mij (ook dat realiseer ik mij zoals ik ook tegen de kinderen zeg “bij mama is bij mama en bij papa is bij papa, d.w.z bij papa gelden papa zijn regels en bij mama die van mama”). Doordat denk ik vader zijn grenzen bij zijn vriendin niet aangeeft ben ik bang dat het gesar mede naar onze dochter erger zal worden aangezien vader haar de gelegenheid geeft om steeds een stapje verder te kunnen gaan. Hun vader slikt en pikt het maar aangezien hij haar niet kwijt wilt maar als dit ten kosten moet gaan over de kinderen dan vind ik dat toch wel zorgelijk
Wie weet raad?