Superouders

Dat mijn ouders op een dag uit elkaar gingen was onvermijdelijk. Zonder hier op hun geschiedenis in te gaan wil ik zeggen dat ik het begrijp en hen de scheiding nooit zal verwijten. Die twee horen gewoon niet bij elkaar. Ze zijn elkaar ‘per ongeluk’ tegen gekomen. Het mooie is dat mijn zusje en ik uit hun relatie zijn voortgekomen. Natuurlijk heb ik ontzettend veel gehuild, gevloekt, geschreeuwd en gebaald. Het is immers geen makkie, in twee huizen wonen met twee verschillende sferen en twee tegenovergestelde ouders. Was ik weer een schoolboek vergeten mee te nemen, had ik net niet de kleding bij me die ik wilde dragen en maakte ik veel geluks- en baalmomenten mee die ik graag met zowel papa als mama had willen delen. Het hebben van gescheiden ouders betekent het leiden van een soort dubbelleven. Vakanties worden in tweeën gesplitst en weekenden om en om verdeeld. Inmiddels is de scheiding twaalf jaar geleden, woon ik op mezelf in Amsterdam en geniet ik vooral van de kleine dingen.

Het is zaterdag avond. Na een lekker diner bij mama thuis pak ik de auto en rijd ik naar papa toe. Samen proberen we het nieuwe bed van mijn zusje in elkaar te zetten. We lachen want we weten allebei dat we qua handigheid op hetzelfde level zitten. Voor ik terugrijd naar mama spreken we af om morgen uiteten te gaan. De volgende ochtend word ik bij mama thuis wakker. Met een lekkere kop koffie ga ik in badjas in de tuin zitten. Ook mama komt er bij. Als mijn ‘bonuspapa’ de tuin in komt vraag ik hem de vuurkorf aan te steken. Precies zoals het bij ons past zitten we een half uurtje later heerlijk te lezen rondom het vuur. Die avond, tijdens het etentje met papa aan de Utrechtse grachten, hebben we het over hoe fijn ik het weekend vond. Ik vraag me af of het niet raar is dat ik niet met vrienden ga stappen nu ik terug ben in Nederland, in plaats van het weekend met mijn ouders door te brengen. Het antwoord weet ik zelf al: ze zijn dan wel gescheiden, maar ik heb gewoonweg superleuke ouders!

Manouk (20)