Ik ben een gescheiden vader met kinderen van nu 14, 15 en 17 jaar. Sinds bijna 3 jaar woon ik niet meer bij mijn ex! Na een lange weg van advocatenstrijd zijn we afgelopen september 2016 officieel gescheiden. De laatste 7 jaar van mijn huwelijk waren slecht maar ik vond het moeilijk te gaan ivm met mijn kinderen. De omgang tussen mij en mijn ex is heel slecht, geen communicatie. Eens in de 2 weken zijn de kinderen bij mij van donderdagavond tot zondagavond. Al geruime tijd heb ik een nieuwe liefde. We hebben het heel rustig aan gedaan maar na 1,5 jaar zou het fijn zijn dat mijn vriendin zich ook mag laten zien aan mijn kinderen. Niet om voor mijn kinderen te zorgen, maar meer om elkaar wat te leren kennen. Daarbij willen we graag ooit ook samen gaan wonen. Ik ben er bijna van overtuigd dat mijn ex kwaad spreekt over mij en vast ook over mijn vriendin. Kinderen geven ook vaak aan dat ze mijn vriendin er niet bij willen hebben. Als ik vraag waarom krijg ik daar geen duidelijk antwoord op. Dit vind ik moeilijk en ook voor mijn vriendin. Verder is mijn middelste zoon vaak opstandig en zeer aanwezig, vlgs mij vraagt hij aandacht. Hij vertoont puberaal gedrag. Soms denk ik wel s dat ik te rustig heb gehandeld en dat ik ze moet voorleggen dat dit de situatie is, dat ik als het ware duidelijker moet zijn naar hun toe. Ik weet dat veel praten met de kinderen zal bijdragen en dat probeer ik ook zoveel mogelijk! Maar dat valt niet altijd mee aangezien je de kinderen maar 3 dagen in 2 weken bij je hebt. Hoe kan ik mijn kinderen het beste benaderen en daarbij ook mijn wensen bespreken? Ik heb heel lang zonder liefde geleefd in mijn huwelijk en nu ik die eindelijk heb gevonden zouden we die liefde graag samen met mijn kinderen willen beleven. Zo zouden ze kunnen zien dat het ook anders kan!