Thuis in de Villa
Donderdag 4 en Vrijdag 5 Oktober was ik met de andere Villa Pinedo jongeren in Eindhoven voor het jaarlijkse vFAS congres. EN WAT EEN ERVARING! Tijdens de plenaire opening van het congres heb ik voor 360 advocaten de open brief van Villa Pinedo voorgelezen en dat sloeg aan. Ik heb bijna 360 handen moeten schudden en moeten bedanken voor de complimentjes maar, het was het absoluut waard! Daarna hebben we voor zo’n 40 advocaten onze workshop ‘Hoor en zie je mij?’ gegeven. Dit vond ik persoonlijk een hele bijzondere ervaring, om 40 advocaten twee uur lang intensief te leren hoe je het aanpakt als je met een kind gaat praten. Uit de persoonlijke gesprekjes bleek dat veel advocaten bang zijn voor ons, de kinderen die met de scheiding moeten ‘dealen’. Na hen te hebben uitgelegd dat WIJ het juist vaak ervaren als eng om met een advocaat te praten was er meteen wat extra motivatie om alles wat ze van ons geleerd hebben ook in het echt te gebruiken. En dat is waarom ik hier ben, bij Villa Pinedo.
Gangnam style
Donderdag avond was er een lopend buffet (wat mij sterk deed denken aan spitsuur rondom Amsterdam) en daarna een feest. En wat voor een feest. Op dit feest werd de instelling die we in de workshops gebruikten nog maar eens duidelijk gemaakt: we zijn een jong team en neem jezelf niet altijd zo serieus. Met live muziek hebben we met z’n allen de hele avond gefeest, heb ik leren hakken en andere ‘moves’ geleerd zoals ‘het winkelwagentje’? en ‘de grasmaaier’ en hebben Marleen en ik een Flashmob gestart op het liedje Gangnam style. ’s Avonds lag ik in bed en dacht ik bij mezelf: ja, dit is wat ik wil.
Niet van beton
De volgende ochtend deden de pijn in mijn rug en enkels en het feit dat ik even geen stem meer had me denken aan de te gekke avond die ik daarvoor had. Het ontbijt met bijna het hele team was heerlijk. Nog snel even alles doorgenomen en onze workshop nog een keer gedaan voor nog eens 40 andere advocaten. Een heel andere groep, maar op een positieve manier. Na de workshop bleken mensen op de gangen te zeggen (Ja het is net een middelbare school met al die roddels) dat ze zich zorgen maakten om mij. Zou ik het wel volhouden, die enorme druk? Zou het geen schokkende ervaring voor mij worden? Nou, nee hoor. Als ik de druk niet aankon had ik er niet gestaan om mijn verhaal te doen. En iemand die een scheiding overleeft, overleeft dit ook wel. Dat haalt niet weg dat het nog steeds iets in mij losmaakte. Ik ben dan ook best emotioneel geweest, maar ja ik ben ook niet van beton! Sinds het congres voel ik mij helemaal thuis in de Villa en als school er niet was, was ik continu bezig met Villa Pinedo.
Trots
Het belangrijkste van het congres was voor mij dat de advocaten onze tips gebruiken en dat bij veel mensen de open brief van Villa Pinedo in de wachtkamer ligt. Ik ben supertrots op mezelf, maar vooral op het team, want we hebben het samen gedaan. De sleutel tot de Villa kreeg ik 3 en 4 Oktober in Eindhoven.
Bij de afsluiting van het congres zijn wij, de jongeren van Villa Pinedo nog even het podium op geroepen. We waren het erover eens dat ik duidelijk moest maken dat ik mij wel red en dat ik hier met een reden ben. Mijn moeder werd ook nog even geïnterviewd en het congres werd met een hilarische rap-samenvatting afgesloten. Al met al een fan-tas-tische ervaring en zeker voor herhaling vatbaar!
Robin (14)