Ik vind het zo moeilijk om het kort te beschrijven. We zijn nu inmiddels meer dan 3jr gescheiden. Na 2wkn had mijn ex al een jieuwe vriendin en 1wk later moesten onze 4kinderen gezellig met haar en haar 2 kinderen, gezellig gourmette op 2de kerstdag. We kende haar allemaal al verschillende jaren waardoor zei dit allemaal heel normaal vonden zonder te vragen aan de kinderen wat zei ervan vonden. Uiteindelijk zijn er in een 6mnd tijd onschuldige maar ook wel akelige dingen gebeurt waardoor de oudste amper nog contact heeft. De tweede heeft 1,5jr bij haar vader en vriendin gewoont (wilde toen geen contact met mij omdat ik een poging tot zelfdoding had gedaan wazrvoor ik 1wk ben opgenomen op een psychiatrische afdeling) maar ook zij heeft nu al meer dan 1jr geen contact meer met haar vader. Beide meiden hebben alles geprobeerd om het contact te herstellen. Maar vader wil geen kant uit. Ik mag ook geen contact meer met hem opnemen sinds mijn opname. Deze keuze werd in die tijd gemaakt omdat dit toen beter zou zijn. Nu bijna 2jr later blijft hij dit argument gebruiken zodat ik niet persoonlijk met hem kan spreken. Ons derde kind gaat ook steeds minder naar hem toe omdat hij zich niet thuis voelt bij hem en haar. Hij ging om het weekend en al snel ging hij dan in dat weekend ook 1x logeren bij een vriend om niet daar te hoeven zijn. De jongste gaat alleen om de week op zondag van 2 tot 8uur. Dit omdat er hier in huis iets was voorgevallen tussen de twee jongste en na dit te hebben besproken met hem en haar, zijn vriendin besloot dat onze dochter daar niet meer mocht slapen. Over dit voorval is nooit meer gesproken of navraag over gedaan en tot op heden heeft zij daar dus ook nooit meer geslapen. Wat dat voorval betreft, wie hier fout in zou kunnen zijn is nooit bekend geworden dus de geruchten dat ze onze jongste niet graag zou mogen werd toen bevestigd. Ik wilde zelf al jaren scheiden van hem. Maar dit puur uit liefde. Ik kon hem niet geven wat hij verdiende en wat de opvoeding betreft lagen we ook niet op een lijn. We hebben samen voor onze 4 prachtige kinderen gekozen en tijdens het opstellen van het ouderschapsplan zouden we samen voor hen blijven zorgen. Maar nog voor de handtekening werd geplaatst door de rechtbank klopte er al weinig van al die gemaakte afspraken. Ik wil zo graag dat onze kinderen zich net zo thuis voelen bij hem als hij mij. Dat ik problemen of andere zaken die de kinderen aangaan kan overleggen met hem. Maar ik weet niet hoe dit aan te pakken. En of ik er überhaupt iets aan kan doen. Door dit alles wordt er in mijn huis vaak genoeg negatief over vader gesproken. Ik ga hem in dit gedrag ook niet goed praten maar sluit wel altijd af met, ik weet zeker dat hij veel van jullie houdt? De kinderen geven zijn vriendin de schuld van zijn gedrag wat ik tot op zekere hoogte ook wel weet. Maar dat hij zijn nieuwe vriendin kiest voor zijn eigen kinderen vind ik zo raar zo ongelofelijk. En dat zou ik voor de kinderen nou zo graag duidelijk willen hebben hoe of wat dit veroorzaakt. Nu zegt hij tegen de 2 oudste bv dat het hun eigen schuld is? En als ze daarover uitleg willen dan is zijn antwoord dat weten jullie wel. Ik kan voorbeelden blijven aanhalen maar wat doe ik eraan. Ik kan bij hem geen verhaal halen want hij wil geen contact. De kinderen zeggen laat het maar zo, maar ik zie hun pijn?