Beste allemaal,Ik heb een vraag.
Ik ben een Vader van wie de moeder met de zoon is weg gegaan toen het kindje twee maanden oud was.
Het ging op een nare manier, namelijk zo dat zij zonder overleg is vertrokken na een andere stad.
Zij wilde me ook nauwelijks omgang toestaan in het begin en ik moest haar voor de rechter slepen. ( de redenen zijn mij en de rechter tot vandag onbekend, de rechter vroeg haar letterlijk : Maar mevrouw, ik begrijp nog steeds niet waarom hij zijn kind niet mag zien?)

Daarnaar ging het wel goed, en ik zie mijn zoon nu voldoende vaak.
Maar ik praat niet meer tegen mijn ex, behalve de noodzakelijke dingen over mijn zoon. Ik kijkhaar niet eens aan als zij hem overgeeft, want ik wil ook geen ruzie maken als hij erbij is.
Maar mooi weer spelen is me echt te veel. Ik ga niet na binnen bij haar en ik laat haar ook niet binnen bij mij. Zijn verjaardag vieren we apart. En zo weten we ook eigenlijk niks over elkaar, ook niet wat mijn zoon bij de andere doet. Behalve als hij ziek is of dergelijke dingen. Hij word nu drie jaar oud, en ik vraag me af hoe dat voor hem is. Hij lijkt er geen last van te hebben, en is altijd vrolijk en goed gemutst. Maar toch…
En ik vraag me af hoe dat moet als hij groter wordt en vragen stelt. Ik wil mijn Ex niert zwart maken, mar alleen al de pure feiten vertellen, is best negatief voor haar.
Wat is jullie advies?
Ik vind dat zij tenminste excuus kon aanbieden voor de manier waarop het is gegaan, maar dat doet zij niet.