Ik ben sinds augustus 2016 gescheiden, en sinds die maand woont de vader ook niet meer in het oude huis. Ik heb een tweeling van nu 8,5 jaar oud. We hebben een 50/50 omgangsregeling.

In het begin had mijn dochter enorme moeite om steeds heen en weer te gaan. Ik heb dat de tijd gegeven omdat ik als ouder ook wel wat vraag om steeds van huis naar huis te gaan.

Nu zijn we echter meer als een jaar verder en heeft mijn dochter nog steeds veel moeite om afscheid te nemen van zowel mij als haar vader. Als we in het gewone ritme blijven is het afscheid wat langer met wat meer knuffels en kusjes. Echter zodra ik of de vader opeens in beeld zijn als het niet onze week is wordt het tranen met tuiten en ontstaat er veel stress en uitspraken dat ze me nu al mist en me zo enorm mist.

Hoe ga ik hier mee om en hoe kan ik het beste reageren. Ik wil haar namelijk deze stress niet bezorgen maar soms kan je het niet voorkomen. (b.v. iets naar school moeten brengen omdat er iets vergeten is)

Natuurlijk is er ook onbegrip van haar over de scheiding. Moet ik haar blijven uitleggen dat papa en mama niet meer van elkaar houden en niet meer samen kunnen en willen wonen? Moet ik meer uitleggen of kan ik het anders uitleggen dat zij de scheiding kan leren accepteren?

Ik hoor graag jullie input.

Met vr.gr. Esther