Mijn moeder heeft diabetus en ze ze houd haar bloedsuikers niet onder controle. Ze krijgt vaak een lage bloedsuiker en dan doet ze heel raar. Door deze lage bloedsuikers heb ik veel trauma’s. (ze heeft ook een keer door een lage bloedsuiker haar nek gebroken, vraag me niet hoe maar ze kan alles nog). Maar door die Trauma’s woon ik bij mijn vader. Ik zie mijn moeder soms. Maar soms belt mijn oma en die zegt dat me moeder de telefoon niet opneemt en dan heeft ze meestal een lage bloedsuiker. Omdat ik dan dichter bij woon dan mijn oma word ik dan naar mijn moeder gestuurd en soms gaat mijn vader ook mee want ik ben de enige andere persoon met een sleutel. Maar ik snap nooit waarom mijn oma mij en me vader ( en mijn vader en moeder zijn gescheiden en ik woon bij mijn vader) nou altijd laat oplossen terwijl zij ook gewoon iets konden doen. Maar mijn opa zij ook een keer dat ik niet om mijn moeder gaf omdat ik er niet naartoe ging zonder mijn vader. En ik was ook bezig met huiswerk En ik vond dat mijn opa dat niet kon maken om dat tegen mij te zeggen. Dus ik werd boos op hem en hij werd boos op mij omdat ik niet ging zonder mijn vader. Ze begrijpen mij niet. Ze geven veel meer om mijn moeder dan om mij! (dat is ergers wel logisch) En ze hebben ook ruzie met mijn vader terwijl die altijd helpt bij mijn moeder!

Maar wanneer als we wel gaan:
Dan tref je haar heel raar aan en bel ik de 112 en die komt dan en dan nemen ze haar mee naar het ziekenhuis en dan voelt mijn moeder haar alweer goed genoeg en dan gaat ze weer naar huis. Maar dan gaat het een paar weken of maanden daarna weer fout en is mijn moeder boos dat we de 112 hebben gebeld want we konden het volgens haar natuurlijk weer zelf oplossen. (maar soms zegt ze dat niet omdat ze dan ook inziet dat ze naar het ziekenhuis moest) Maar mijn moeder realiseert nooit dat dit niet kan. Want ik ben de enige met de sleutel en dan ben ik de enige die naar binnen kan. Dus het hangt af van mij en mijn vader al zijn ze gescheiden we kunnen haar daar niet zo laten. Maar ze wil geen sleutelkluis waardoor de thuiszorg ook zelf naar binnen kan. En dan hoeven ik en mijn vader niet altijd meer in deze situatie’s te komen. Maar mijn moeder heeft altijd zoveel geluk dat het goed gaat en dat er geen blijvende schade is aan haar. Eerlijk gezegd snap ik niet hoe het altijd goed afloopt het moet ooit wel echt een keer goed fout gaan, het is al te vaak goed gegaan. . Maar mijn moeder lijkt het niet te snappen ofzo.!
Maar mijn vader die word dan wanneer we terug zijn boos, en ik vind het agressief want dan slaat hij heel erg hard op kussens en alles wat hij zegt schreeuwt hij ongeveer! (ik woon bij mijn vader en zie mijn moeder soms)

Ik weet niet meer wat ik moet doen!

Dus wat moet ik doen?