Ik heb een zoon van 8 met een ex-partner die hem 2 jaar geleden plots weggerukt heeft en steeds blijft gebruiken om geld van me los te peuteren. Ze wil met me geen enkel normaal gesprek voeren, liegt steeds tegen me en over me. Het kwam tot een vechtscheiding in de rechtbank, waar ik het verweet kreeg om niet respectvol met haar om te gaan. Ze luisterden uitsluitend naar haar kant van het verhaal (het waren allemaal vrouwen) en namen de feiten helemaal niet ernstig.
Ik zie zoon slechts 8 weken per jaar. Op de weinige momenten dat er over hem contact moet zijn is er enkel regering in het beste geval, of een korte ruziënde woordenwisseling. Mijn ex is tot geen enkel gesprek op basis van feiten en zonder emoties bereid. Volgens mij heeft ze een narcistische persoonlijkheidsstoornis, maar dat is onbespreekbaar.
Hoe voelt mijn kind dit aan? Wat doe ik best tegen de leugens waarmee ze zijn hoofdje volpompt? Gelukkig is de jongen intelligent. Ik heb het idee dat hij ook wel aanvoelt dat er iets niet klopt, maar het niet kan uiten.