Beste villa pinedo,
Mijn ouders zijn vanaf mijn zesde gescheiden en dat ging niet heel makkelijk. Ik weet niet of dit een vorm is van vechtscheiding, maar het was/ is niet heel leuk verlopen.
Ten eerste ben ik een tijdje postduif geweest voor mijn ouders, omdat ze blijkbaar het zelf niet met elkaar konden regelen. Ik heb hier uiteindelijk samen met mijn oma een stokje voor gestoken. Het gaat beter tussen mijn ouders, maar ze zijn nog steeds in staat om van aller lij slechte dingen over elkaar uit te kramen.
Ten tweede heeft mijn vader een vriendin en die mag ik niet echt. Ik heb dit al een keer besproken met hem en het eindigde steeds in onbegrip en voor mij huilen. Hij heeft er een tijdje wat mee gedaan door haar niet elke keer uit te nodigen voor eten, alleen stapt haar daar nu weer vanaf. Ze doet steeds wel steeds aardig, maar dan gebeurt er toch wel weer iets (bemoeien met mij of mijn broertje) waarvan ik denk ARGGG. Ik denk dat ik me ergens wel schuldig voel tegen over mijn moeder aangezien mijn vader veel aardiger tegen haar doet dan hij des tijds deed tegen mijn moeder.
Ten derde bij mijn moeder thuis is het ook geen feestje. Miijn broertje, de vriend van mijn moeder en mijn moeder hebben steeds ruzie. Mijn broertje heeft het niet makkelijk op school en mijn moeder wil hem zo graag helpen, maar hij ziet dat niet en schreeuwt dan tegen haar. Mijn stiefvader’ komt er dan ook bij en zegt dan dingen die echt heel kwetsend zijn naar mijn broertje. Dan komt mijn moeder er weer bij door tegen mijn stiefvader’ in te gaan. Eindresultaat: mijn broertje zit chagerijnig op zijn kamer, mijn stiefvader zit te mokken, mijn moeder is aan het huilen en ik probeer wanhopig nog iets van de leuke avond te redden. Negen van de tien keer wordt er tegen mij dan gezegt dat ik me niet zo moet gedragen als een engeltje.
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Er is nergens een plek waar ik niet stijf zit van de zenuwen in de hoop dat er geen gevecht uitbreekt of dat ik mezelf moet in houden om de vriendin van mijn vader niet uit te schelden. Ik ben gewoon zo boos op iedereen, maar vooral op mezelf omdat ik het niet kan oplossen tussen iedereen. Ik ben de uitlaatput van iedereen en daarna zit ik van ja maar wat nu. Ik ben ook maar een puber die ook wel iets anders aan haar hoofd heeft dan dit.
Ik hoop dat iemand weet wat ik moet doen.
groetjes.