Anoniem (46) in Vragen van ouders
Diploma uitreiking
En daar zat ik dan, met mijn moeder, bij de diploma uitreiking. Achter in de zaal om voor niemand een ongemakkelijke situatie te veroorzaken. Uitgenodigd, ja door school en gestimuleerd door de mentor om gewoon te komen, ik was van harte welkom. Voor het eerst sinds een jaar of 3 mijn zoon weer in het echt gezien, op afstand, op het podium. Ik ben een verstoten moeder, al 4 jaar lang.
Maar wat was het fijn om even in dezelfde ruimte als hem te zijn. Te zien hoe hij gegroeid is en wat een lange, slungelige puber hij is geworden. Te genieten van zijn toespraakje en te zien watvoor lol hij had met zijn vrienden. Wat was en ben ik trots!! Ik ben voor het einde weggegaan (om ongemakkelijke situaties te voorkomen…), heb een cadeautje bij zijn voordeur achtergelaten.
Ik heb weken tegen dit moment opgezien (t is zo confronterend), maar ik ben blij dat ik gegaan ben. Ik hoop dat hij mij heeft gezien. Maar zou het ‘de knel’ waar hij in zit versterken? Of zou hij (stiekem) toch blij zijn dat ik er was? Een trotse mama
Hallo trotse mama, Ik krijg kippenvel als ik uw berichtje lees. Wat fijn dat u toch gegaan bent! Ik heb ook geen contact meer met mijn moeder, hier heb ik voor gekozen, maar mijn moeder zou nooit zoiets doen als dit. Ik heb vorig jaar februari mijn propedeuse uitreiking van het hbo ontvangen. Ik was cum laude geslaagd maar haar uitnodigen zou ik niet doen wantja geen contact… maar wat zou ik blij zijn als ze er toch was geweest… ik heb dit nooit toegegeven want ik heb er zelf voor gekozen het contact te verbreken… Wat goed dat u… Lees verder »
Beste Anoniem, Wat ontzettend dapper dat je toch bent gegaan. Ik kan me voorstellen hoe ongelofelijk moeilijk deze keuze geweest moet zijn. Je schrijft dat je gestimuleerd werd door de mentor om toch te komen, ik denk dat dat een goede indicatie is om te weten of het een goede keuze is geweest. Een mentor is iemand die zich bezig houdt met het kind, en waar het terecht kan met problemen en twijfels. Als ik naar mijn examenjaar kijk heb ik tijdens de scheiding van mijn ouders (de dag na mijn laatste examen vertelden ze het mij) veel steun gehad.… Lees verder »
Lieve mama, Ten eerste gefeliciteerd met het slagen van je zoon! Ook al heb je hem al lang niet gezien, wat moet het als ouder bijzonder zijn om zulke mijlpalen te passeren. Ik ben ontzettend ontroerd door je verhaal. Kinderen en ouders die elkaar niet meer zien vind ik hartverscheurend.Ik ben ervan overtuigd dat dit nooit is wat beide partijen diep in hun hart willen, maar snap dat dit in sommige situaties (tijdelijk) niet anders kan. Ik heb zelf mijn vader een tijd niet willen zien, maar vond het ontzettend fijn dat hij regelmatig liet weten aan me te denken,… Lees verder »
Lieve trots mama, Wauw! Uw verhaal raakt mij recht in mijn hart. Wat is dit bijzonder zeg. Wat ongelofelijk liefdevol dat u naar de diploma-uitreiking van uw zoon ging. Echt, oprecht, daar heb ik ontzettend veel respect voor! Ik kan me voorstellen dat dit een heel erg moeilijk moment was voor u en u hier tegenop keek, het is inderdaad ontzettend confronterend.. Ik vind wat u schrijft echt ontzettend bijzonder. U bent een verstoten moeder, al 4 jaar lang, dat zal voor veel verdriet en onbegrip zorgen. Toch, uit liefde voor uw zoon, bent u er! Zonder eigenbelang, u geniet… Lees verder »