Mijn jongste zoon van 11 is bang om alleen te slapen, kan slecht inslapen, is snel boos en heeft moeite met concentratie. Sinds onze scheiding van een jaar geleden is dit verergerd. Hij moet vaak denken aan de scheiding, maar wil er verder niet over praten, want ‘ dat helpt toch niet’. Dat hij niet met mij wil praten, snap ik. Maar hij wil ook niet met iemand anders praten. Ik wil graag een kindbehartiger inschakelen, ook om zijn stem mee te laten wegen, maar dan ‘gaat hij toch niks zeggen’ . En op villapinedo.nl kijken wil hij absoluut niet.
Op de basisschool weten ze ervan, maar ook daar laat hij zich niet helpen. Hij heeft verder wel een goed sociaal leven met veel vriendjes en voetbal en zijn schoolprestaties zijn wat wisselend, maar dat is niets nieuws.
Ik wil hem zo graag helpen om zich beter te voelen, maar weet niet hoe. Zijn vader en ik zijn on speaking terms en hebben goed contact over de kinderen. Hij weet ervan, maar ziet de noodzaak niet om hulp in te schakelen, ‘het hoort er nu eenmaal bij’.
Hebben jullie een idee hoe ik hem kan helpen. Ik denk echt dat hij baat zou hebben bij praten met andere kinderen in dezelfde situatie of met volwassenen die hem steunen.
Alvast dank voor het meedenken.