Uit twee kasten komen

Ik kan me nog goed herinneren dat ik besloot om aan mijn ouders te vertellen dat ik homoseksueel ben. Na weken van bedenken hoe ik het grote nieuws zou gaan brengen, was de grote dag aangebroken en maakte ik me zorgen. In mijn hoofd zag ik enkele seconden nadat ik had gezegd dat ik homo was mijn vader in woede uitbarsten, mijn moeder een hartaanval krijgen en allebei zouden ze aan mij vragen of het aan de scheiding lag. Ik had me goed voorbereid, en de eerste aan wie ik het zou vertellen, was mijn moeder.

Mijn moeder was net soep aan het koken. Terwijl ik met een stotterende intro begon aan mijn verhaal, proefde mijn moeder onderzoekend aan haar soep. Op een gegeven moment gooide ik het er maar uit: ‘Mam, ik ben homo!’ Mijn moeder, de koningin van de soepen, keek me aan en vertelde dat ze mijn seksualiteit al een tijdje in het vizier had. Dus ze had geen uitleg nodig hierover, en direct daarna vroeg ze mij te proeven van de soep. En ze had gelijk, de soep had echt wat pit nodig. Mijn seksualiteit heb ik daarna eigenlijk nooit meer met haar besproken, en dit was ook niet nodig. Mijn moeder accepteerde mijn nieuws gewoon als een feit.

Na de soep was mijn vader aan de beurt. Ik voelde me al veel zekerder na de leuke reactie van mijn moeder, en met die zekerheid liep ik naar het huis van mijn vader. Daar aangekomen besloot ik geen intro aan mijn verhaal te plakken, maar gewoon meteen van wal te steken. Mijn vader keek mij aan, en ik vertelde hem: ‘Pap, ik ben homo!’. Mijn vader werd wit, begon zenuwachtig over zijn stoel te schuifelen en na ongeveer twee weken kreeg ik weer contact met hem. Hoewel ik denk dat mijn vader er veel moeite mee heeft gehad, heeft hij nooit iets vervelends gezegd of gedaan omtrent mijn seksualiteit. Omdat het voor mij geen ‘issue’ was, kon hij er ook geen ‘issue’ van maken.

Door de jaren heen ben ik, door de scheiding, veel meer gaan vertrouwen op mijn eigen gevoelens en beslissingen. En deze ervaring was gewoon heel positief. Want mijn ouders bleken ook gescheiden van elkaar gewoon zichzelf te blijven. Heerlijk.

Michael Putman (24)