Ik ben sinds 3 jaar gescheiden en merk dat de communicatie met mijn ex steeds moeizamer gaat over de kinderen.
Hij gaat haaks in op wensen van de kinderen (die ik voor ze over breng) wij hebben cöouderschap, maar in feiten komt alle zorg op mij neer en wanneer ik iets voor de kinderen vraag of wil overleggen heeft hij geen tijd, vindt hij het flauwekul of doet het dan net tegenovergesteld. In alles probeer ik mij te verplaatsen in wat voor de kinderen prettig is of wat voor hun het beste is.
Hun vader heeft een relatie met een meisje van 20 jaar jonger en is niet of nauwelijks te bereiken als de kinderen hem even willen bellen.
Even een voorbeeld. Mijn zoon zat in groep 8, is toch een bijzondere afsluiting van een fase in zijn leven. Schoolgerelateerde dingen zouden alleen de ouders doen. zegt hij,…ik neem mijn vriendin mee. Ik heb toen aangegeven dat ik mij daar niet prettig bij voel en vind dat wij dat als ouders samen moeten doen, was hij zwaar beledigd.
Mijn zoon gaf aan dat hij graag wilde dat wij naast elkaar zouden zitten, dit heb ik hem verteld, maar dat zou hij wel zien. Mijn zoon heeft dit zelf nog 3x gevraagd,..hetzelfde antwoord,
Op de desbetreffende avond heb ik een plekje vrij gehouden voor zijn vader, gaat hij helemaal achterin zitten, ik wenkte hem er is plek, schudde hij zijn hoofd.
De teleurstelling op het gezicht van mijn zoon,de tranen springen weer in mijn ogen nu ik dit typ. Dit is 1 van de vele dingen voorvallen. Tips zijn zeer welkom!!