Ik zit met een vraag waar ik niet goed uit kom.
Mijn man en ik zijn bij elkaar gekomen toen hij en zijn vrouw twee weken uit elkaar waren. ze lagen dus in scheiding.
Niet de beste timing I know.
Om die reden word ik na vijf jaar nog steeds als de oorzaak gezien van de scheiding. Mijn partner heeft twee kinderen, 7 en 9 jaar. De jongste heeft haar hart helemaal geopend voor mij. De oudste vindt dat moeilijker. Hij vind mij leuk, maar voelt tegelijkertijd dat dat niet mag van mama. De band die de kinderen hebben met papa is heel sterk en hecht.
Ik geef ze ook de ruimte om zo nu en dan met zn drieën leuke dingen te ondernemen en ik voel me dan niet buitengesloten, ik vind het fijn dat ze dat samen kunnen doen.

Einde van dit jaar gaan mijn partner en ik trouwen. Nu vraag ik me af wat het beste is voor de kinderen. De ceremonie wel of niet bijwonen? ik kan me voorstellen dat de ceremonie een nieuw tijdperk inluidt, en tegelijkertijd kan ik me voorstellen dat het moeilijk is voor met name de oudste. Ze weten dat hun ouders niet meer samen komen, maar dat wil niet zeggen dat ze het al hebben geaccepteerd en of een plekje hebben gegeven.

Ik kom er niet uit, want dit ligt gevoelig en mensen zeggen al snel dat ze er natuurlijk bij moeten zijn, maar ik wil niet dat ze zich daar ongelukkig en verdrietig gaan voelen omdat het te confronterend voor ze is.

Ik en mijn partner vinden het fijn als ze er bij zijn, maar wil doen wat het beste is voor de kinderen.