Mijn ex en ik zijn nu drie jaar uit elkaar. Een van de redenen dat we uit elkaar gingen, was dat ik graag wilde dat zij ook een beetje ging werken: ze vond dat ik er te weinig was, maar wilde niet dat ik minder ging werken ivm mijn inkomen. Nu betaal ik partner- en kinderalimentatie en werkt ze nog nog steeds niet. Ik vind het uiteraard helemaal niet erg om kinderalimentatie te betalen, maar na drie jaar zou ik graag willen dat zij ook wat zou gaan bijdragen. Ik vind het bovendien zorgelijk dat mijn kinderen nu meekrijgen dat het ‘normaal’ is dat een partner alles betaalt en dat je dus niet per se zelf verantwoordelijkheid hoeft te nemen voor je eigen inkomen.
Ik heb al een paar keer geprobeerd het te bespreken, met als gevolg dat ze me ondermijnt waar de kinderen bij zijn door overal commentaar op te leveren en steeds te zeggen dat de kinderen iets niet mogen omdat papa het niet wil betalen (ze krijgt meer dan 3000 euro per maand)Op dit moment geeft ze mij er de schuld van dat zij niet kan gaan samenwonen met haar nieuwe partner, omdat ze dan geen inkomen meer heeft..
Het geld kan ik missen, maar ik wil niet meer met zoveel verplichting aan haar vast zitten en vind drie jaar om een baan te zoeken eigenlijk wel lang genoeg. Over 9 jaar houdt de partneralimentatie op en is ze bijna 60 zonder werkervaring. Hoe moet ik dit aanpakken zonder dat het tussen mij en de kinderen komt te staan? Zij verwijten mij nu dat ik ‘weiger’ te betalen, terwijl ze geen idee hebben van hoeveel hun moeder al krijgt.