Moeder (52) in Vragen van ouders
Ten einde raad
6 jaar geleden ben ik gescheiden en mijn zoon is nu 17 jaar. Na 3 jaar co-ouderschap heeft mijn zoon gekozen om bij mij, zijn moeder te wonen. Om de paar maanden gaan we samen uit eten om even echt quality time te hebben om samen te praten. Het zijn voor ons beide waardevolle uren. Na ruim een jaar zie ik zijn gedrag veranderen, onhandelbaar en zie hem stoeien met zichzelf. We zien hem afglijden. Vorig schooljaar te laat begonnen waardoor zijn eindsprint geen zin meer had, gebruikt af en toe jointjes…
Ik wil hem zo graag helpen, maar ik kom niet meer dichtbij (dit was voorheen zeker anders). Dit is niet alleen de puberteit en loskomen om volwassen te worden. Er is meer aan de hand.
Helaas heeft de psycholoog het op gegeven.
Ik ga hem natuurlijk niet opgeven, maar ben eigenlijk ten einde raad.
Hebben jullie tips voor mij?
Beste Moeder, Bedankt dat je dit berichtje op ons forum plaatst, want ik denk dat veel meer ouders en kinderen dit verhaal herkennen. Je geeft aan dat je het gevoel hebt dat je hem niet meer kan bereiken. Hoe deed je dit voorheen? Ondanks dat puberteit misschien niet alles is wat er hier speelt is dit natuurlijk wel een periode in zijn leven waarin hij veel verandert. Misschien zijn er wel andere manieren waarop je hem kan bereiken, bijvoorbeeld via zijn hobby’s. Mijn vader en ik hebben bijvoorbeeld niet zo’n goede relatie, maar hij deed wel zijn best om mij… Lees verder »
Hoi Moeder, Toen ik dit las, schrok ik een beetje. Je verhaal kan ik bijna 1 op 1 overnemen in eigen ervaring, maar dan vanuit het perspectief van de broer. Rond dezelfde leeftijd als u aangeeft, zaten we in ongeveer dezelfde situatie met mijn broertje. Bij ons heeft dit dan ook meerdere jaren geduurd voordat we verder kwamen, met vaak weer een tegenslag als we dachten dat hij erdoor was. Ik wil voordat ik begin aan onze eigen ervaringen hiermee vertel, alvast een voetnoot plaatsen. Laat dit verhaal u niet ontmoedigen of angst aanjagen. Elk persoon is anders, en dit… Lees verder »