Goedendag,

Ik ben sinds een jaar gescheiden. Onze kinderen zijn 4,5 en 2,5. We hebben een nare scheiding gehad. Er zijn de afgelopen tijd een aantal dingen gebeurd waar helaas de oudste getuige van was. Een recent voorbeeld is dat hij mij recht in het gezicht heeft gespuugd, zonder enige aanleiding. Vervolgens draait hij het verhaal zo om dat oudste nu gelooft (terwijl ze er bij stond) dat hij moest niezen in mijn gezicht en dat papa zo zielig is omdat mama zou liegen daarover. Momenteel is er nu ook wat gaande waar ik ontzettend onzeker en verdrietig van wordt: mijn ex en zijn familie praten erg slecht over mij. Regelmatig verteld de oudste dat ze weer naar papa moet omdat papa anders helemaal alleen is en dan moet huilen. Ook wordt ze soms uit het niets boos op mij omdat ‘mama is weggegaan en nu is papa helemaal alleen’. De jongste heeft alles nog niet zo door en doet lekker zijn ding. Ik heb al een aantal keren therapie voorgesteld voor de oudste maar hier wilt ex niks van weten en ik krijg zijn toestemming niet. Het doet me ontzettend zeer dat ik op een bepaalde manier wordt neergezet naar mijn kind(eren), er worden dingen verteld die totaal niet passen bij de leeftijd van de kids. Ik merk wel dat de oudste hierdoor afstandelijk doet naar mij en mij (onware) dingen kwalijk neemt door zielige praatjes. Wie heeft hier ervaring mee en hoe vormt dit zich en zullen ze, wanneer ze oud genoeg zijn, zelf in gaan zien hoe de vork in de steel zit?

Alvast bedankt!