Lieve jongeren,

Ik heb een zoon van 12 en een zoon van 15 beiden gaan ze niet graag naar hun vader. Ze durven dingen niet te vertellen tegen hun vader omdat ze bang zijn dat hij boos wordt. Als er al eens iets gebeurt dan zeggen ze gelijk niet tegen papa zeggen mama. Vaak kom ik hun daar ook in tegemoet om hun vertrouwen niet te beschamen. Als ze eens huilend thuis komen omdat er iets gebeurd is op school mag ik ook niets zeggen want dan zijn ze wederom bang dat hij boos wordt. Dingen die fout lopen daar in huis daar krijgen de kinderen de schuld van als het vlees eens aanbrandt bv dan krijgt de oudste zoon de schuld hij had moeten opletten. Ze kunnen niet zichzelf zijn bij hem zeggen ze tegen me. Ze vinden ook dat ze het irritant vinden dat hij de ideale vader uithangt op fb en bij school de leerkrachten enzo. Maar dat hij daarwerkelijk niets doet met hun in het weekend dat ze bij hem zijn. Het liefst gaan ze helemaal niet meer maar ik kan ze tot nu toe nog altijd naar hem toe laten gaan. Door dat ze zichzelf niet kunnen zijn kan het af en toe bij mij botsen want na dat weekend moeten ze zich kunnen uitleven en hun frustraties kwijt wat logisch is. Ik luister altijd naar hun als ze iets te vertellen hebben maar geef geen negatieve reactie of wat dan ook op hun vader. Het enige wat ik zeg probeer er met papa over te praten nee doen we niet bang dat hij boos wordt. Ik heb het een keer geprobeerd en idd hij werd boos er was niks van waar. Alvast bedankt