Volg je eigen weg

Het lijkt er vaak op dat volwassenen de situatie van kinderen niet begrijpen. Tenminste, dat is mijn ervaring. ‘Hun problemen zijn toch heus wel erger’ vinden zij, ‘ze zijn nu eenmaal volwassenen, dus belangrijker’. Het valt mij op dat er weinig volwassenen zijn die zich proberen in te leven in de situatie van kinderen. Omdat ze vinden dat die geen serieuze problemen hebben, maar ‘gewoon aandacht willen’. Natuurlijk zijn er ook volwassenen die dit niet doen, maar over sommige dingen lijken ze toch allemaal hetzelfde te denken. Zoals over ‘van huis weglopen’. Zo ontdekte ik, toen ik oud genoeg was om in de ‘volwassen wereld’ toegelaten te worden, dat als een kind probeert weg te lopen van huis dit enkel beschouwd wordt als een vraag om aandacht.

Hier schok ik van. Ik ben vaak weggelopen van huis, de laatste keer met succes. Maar geen van deze pogingen waren bedoeld om aandacht te krijgen. Alle keren dat ik weg liep probeerde ik weg te komen van een huis en een leven waarin ik ongelukkig was en me niet veilig voelde. Ik wilde rust, ik wilde alleen zijn. Ik wilde alles behalve aandacht. Waarom kon deze wens niet gerespecteerd worden?

Voor alle kinderen die met ‘volwassenen’ moet dealen: Ik hoop dat jullie kunnen laten zien dat jullie een eigen wil hebben. Dat jullie ondanks je leeftijd snel zijn opgegroeid, te snel. Al is je situatie nog zo vervelend, dit meemaken geeft je kracht: gebruik het. Ik was nooit gelukkig geworden als ik niet besloot het heft in eigen handen te nemen, niet op te geven en weg te lopen naar een huis waar ik me wel veilig voelde. Volwassenen weten niet altijd beter. Jij bent de enige die weet hoe jij je leven wil leiden, dus doe dat!

Dara (18)