(Wan)trouwen

Een van de gevolgen van gescheiden ouders hebben is dat kinderen het zelf ook niet meer zien zitten, dat huwelijk. En waarom zouden we ook? We worden als generatie steeds moderner en losser qua denken over de liefde. ‘Het huwelijk’ wordt bijna een ouderwets begrip. Is dat perse een slechte ontwikkeling? Of een teken van onze afstervende moraal?

Om mij heen is het antwoord op de vraag ‘Wil je trouwen later?’ bijna nooit een volwaardig ‘Ja’. En als het wel in die richting gaat, is het meestal in de trant van ‘Alleen als ik de liefde van m’n leven tegenkom’ of ‘Als m’n partner het heel graag wil’. Meestal is het antwoord ‘Nee, waarom zou ik?’, vooral bij jongens. Af en toe hoor je ook nog wel ‘Als ik kinderen krijg’, maar er zijn ook steeds meer jongeren die helemaal geen kinderen willen. Vaak ook in de angst dat ze falende ouders gaan worden.

Is dat een gevolg van het oplopende aantal scheidingen? Of is het juist omgedraaid, verandert onze liefdesmoraal zo erg dat dit op zichzelf leidt tot meer scheidingen? Een relatie van tien jaar of langer lijkt mij, en andere leeftijdsgenoten, bijna onrealistisch. Zo lang? Met één persoon? De gemiddelde relatieduur van mijn leeftijdsgroep is één jaar, of een paar maanden langer of korter. En vaak hoor je dan ook nog dat een van de twee is vreemdgegaan.

Misschien ligt dat aan onze onvolwassenheid, maar het zou ook gewoon een generatiedingetje kunnen zijn. Oudere generaties lijken namelijk veel meer te denken dat je moet blijven werken aan je relatie en niet snel moet opgeven. Dat kan ook bijna niet anders, als je al meer dan vijftig jaar samen bent. Tegenwoordig gaat het dumpen van je partner vrijwel automatisch als de verliefde gevoelens weg zijn.

Buiten het feit dat zo’n huwelijk wel extreem ‘eng’ lang moet duren, is het hele idee van een huwelijkscontract ook niet echt aantrekkelijk voor onze YOLO-generatie. Opschrijven op een papiertje wat je allemaal met elkaar gaat delen en hoe jullie liefde precies te werk gaat, lijkt vrij onromantisch. Dan is samenwonen zonder contract toch net een fijner idee. Dan kan je gewoon uit elkaar gaan wanneer en hoe je wil. Zonder nare complicaties.

Ik ben benieuwd of de komende jaren het aantal huwelijken dramatisch gaat dalen. Ik denk van wel, ik zie zelf onze YOLO generatie namelijk niet zo makkelijk overleven in het huwelijk.

Wat vind jij, is trouwen tegenwoordig te ouderwets? Of ben je nog wel voor deze typische romantische traditie?

Justine (17)