Weer contact door open brief

Bij mij thuis was de scheiding echt een drama. Mijn ouders hebben elkaar sinds de scheiding niet meer (normaal) gesproken en maken vaak ruzie, wat voor veel gedoe zorgt voor mijn broertjes en mij. Ik geloof niet dat dit ooit nog gaat veranderen, ik zal hiermee moeten leren leven. Maar voor andere kinderen is er misschien nog wel hoop! Daarom wil ik via Villa Pinedo graag ouders ervan bewust maken wat ze hun kinderen soms aandoen. En als daar maar één kind mee geholpen is dan ben ik al tevreden. Dus help ik mee de  open brief te verspreiden, ga ik naar congressen om met advocaten te spreken en probeer ik met mijn verhaal anderen te helpen.

Hoe leuk is het dan als je onverwachts jezelf hier ook mee helpt? Sinds ik betrokken ben geraakt bij Villa Pinedo is mijn vader de organisatie gaan volgen. Ik vertelde hem over de open brief die dankzij de inzet van zoveel jongeren tot stand is gekomen. Hij heeft de brief naar mijn moeder gestuurd met de woorden: ‘de sleutel heb ik jou net gegeven’. En zo is het balletje gaan rollen. Na zes jaar negeren, ruzie, gezeur over geld en bezoekregelingen was het dan eindelijk zo ver: ze besloten in mediation te gaan. Inmiddels hebben ze hun eerste sessie achter de rug. Toen ik ze vroeg hoe die was verlopen zeiden ze dat ze samen afgesproken hadden ‘de kinderen’ niet alles te vertellen over wat er besproken was. Ik viel bijna van me stoel. ‘Mij niets vertellen over hun gesprekken? EINDELIJK!’ In plaats van ‘je vader zei dit’ en ‘je moeder wil dat’ hoorde ik dit keer even niets. Geen gezeik. Rust.

Mijn geloof in een vader en in moeder die respectvol met elkaar omgaan is nog altijd niet erg groot. Maar misschien is dit een voorzichtig beginnetje. Ik verwacht er niet veel van. Ik weet maar al te goed dat teleurstelling pijn doet. Het enige wat ik durf te hopen is dat ze doorgaan met de mediation.

Zo zie je maar wat een brief allemaal kan doen, zelfs voor mij.

Marleen (21)