Reageer alsjeblieft eerlijk als je kinderen ‘nare’ dingen zeggen (in jouw nadeel).
Ik heb een paar weken veel minder voor mijn kinderen kunnen zorgen (overspannen vanwege de scheiding, werkdruk, bijna volledige zorg voor de kinderen ), ze zijn opgevangen door hun vader (en zijn nieuwe vriendin).
Toen ze weer bij mij kwamen kreeg ik allerlei opmerkingen als”
“we vinden onze stiefmoeder veel leuker”
“we willen weer naar pappa”
“hier is het niet leuk mamma, we zijn niet meer gewend”
“het huis is daar veel mooier”
“jij bent veel te streng”
etc…
Vreselijk om te horen, uiteraard… Maar wat ik eigenlijk hoorde:
“we hebben je gemist mamma, waar was je al die tijd?”
“we hebben het goed bij pappa en stiefmoeder, we hebben het naar ons zin en we worden heel liefdevol verzorgd”
“we hebben deze tijd kunnen benutten om te wennen aan het nieuwe (2e) huis en we zijn daar nu veilig en vertrouwd”
“we missen pappa als we niet bij hem zijn, want we houden zoveel van hem”

Ik heb de kinderen beiden gezegd dat ik snap als ze boos op mij zijn, ik was immers zolang ‘ziek’ en er niet voor hen. Dan mag je als kind best boos zijn, want je moeder moet er gewoon voor je zijn.
Hierop keken ze wat verbaasd, maar het klopte wel (dat hadden ze nog niet durven voelen) en de spanning zakte meteen weg.

Ook zei ik dat ik zo blij voor hen was dat ze alles durfden te zeggen en ook dat ik blij was dat ze het zooo fijn bij pappa en en zijn vriendin hebben.
En dat het me speet dat ik zo lang ziek ben, maar dat ik echt mn best doe om zo snel mogelijk weer beter te worden en .. uiteraard…
dat ik ontzettend veel van hen hou en dat ze prachtige eerlijke kinderen zijn, die graag altijd eerlijk blijven, ookal zijn ze bang dat ik het niet leuk vind om te horen.
De hele situatie is namelijk helemaal niet leuk. maar we hebben het er wel mee te doen.

Tot zover.. ik hoop dat inspirerend kan zijn voor andere ouders.
(en geloof me…. mijn achterliggende verhaal is niet mals….. ik ga het niet niet schrijven, maar als je het zou weten….het is ongelooflijk)