Het verhaal van Kiki
In deze rubriek komen de jongeren die werken bij Villa Pinedo aan het woord. Iedere keer zal de schrijver na het plaatsen van een eigen stuk, het stokje doorgeven aan een andere Villa-bewoner.
Dit keer het verhaal van Villa-Pinedo medewerker Kiki (16):
Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik vier jaar was. Ik kan me niks meer herinneren van die periode en al helemaal niet van het moment dat het ons werd verteld. Ik begon mij af te vragen of mijn ouders überhaupt wel aan mij en mijn zusje, van toen drie, concreet hebben verteld dat ze gingen scheiden. Misschien dachten ze wel ‘die zijn zo klein, die begrijpen dat toch niet’. Ik ben daarom verhaal gaan halen bij mijn moeder en die vertelde dat ze wel degelijk hebben verteld dat ze uit elkaar gingen. “Wij hebben na het zwemmen op zondagochtend in het café bij het zwembad aan een tafeltje verteld dat papa en mama niet meer in één huis zouden gaan wonen. Als ik er nu over nadenk had ik het heel anders aan moeten pakken. Maar we waren te veel met ons zelf bezig, en met het feit dat wij het aan jullie moesten vertellen en niet hoe we het moesten vertellen.”
Het heeft op mij ook niet veel indruk gemaakt, want ik kan me er dus niks van herinneren. We waren ook echt te klein om het te begrijpen en de waarom-vragen kwamen pas later. De herinneringen die ik heb van toen ik echt een kind was zijn niet zo zeer verdrietig. Ik heb ook het gevoel dat je als kind zijnde dingen gewoon accepteert, het is gewoon zo. Ja, de ene week woonde ik bij papa (waar al snel een stiefmoeder bij kwam) en de andere week bij mama. Pas vanaf een jaar of acht of negen besefte ik me dat ik het helemaal niet leuk vond. Iedere week weer papa of mama missen, geen regelmaat hebben, stiefmoeders en stiefvaders. Wat ook niet echt mee hielp was dat ik niet een vriendinnetje had die ook gescheiden ouders had. Dit is in al die jaren niet echt veranderd, want ik heb nu ook geen vriendin met gescheiden ouders. Wat best wel bijzonder is als je weet dat één op de drie kinderen gescheiden ouders heeft.
Het is niet altijd even makkelijk, maar natuurlijk heb je ook de positieve kanten: twee kamers, twee fietsen, twee keer verjaardag vieren, twee keer sinterklaas vieren, twee keer zoveel familie. Maar diep van binnen wil ieder kind twee ouders die van elkaar houden.
Kiki (16)
Ik geef het stokje door aan villapinedo bewoonster Zara.