Ik wil niet naar mijn vaders bruiloft
Het was een doodnormale zondagmorgen. Ik, mijn zusje en mijn moeder dronken koffie. Ik keek even op mijn telefoon, omdat er een melding binnenkwam. Het was een mailtje van mijn vader. Ik heb al een hele tijd geen goed contact met hem en in zijn mailtjes staat meestal geen leuk nieuws. Hardop las ik het bericht voor.
Hij gaat binnenkort trouwen met zijn vriendin. Toen ik die zin uitgesproken had, had ik spijt dat ik het mailtje hardop voorlas. Hij vertelde dat hij dit liever persoonlijk had willen vertellen, maar daar geen mogelijkheid toe zag.
Ik had dit aan kunnen zien komen, maar alsnog was het een keiharde klap in mijn gezicht. Ik had het verwacht, maar zo gehoopt dat het niet zou gebeuren. De beslissing van mijn vader om te trouwen voelt voor mij als een stap in de verkeerde richting. Hij gaat trouwen met een vrouw die ik nog nooit heb gezien en ook niet wil zien. Zijn vriendin is namelijk de reden geweest dat mijn vader het gezin heeft verlaten. Ik vind dat echt verschrikkelijk en daarom wil ik mijn vader niet meer zien, maar zijn vriendin al helemaal niet. Als ik nu bij hem langs zou willen gaan, zou dat niet meer kunnen omdat zij er dan ook is. De kans dát ik überhaupt een keer langs ga wordt sowieso steeds kleiner. Hij woonde al ver weg, maar hij gaat voor de zoveelste keer verhuizen (samenwonen) in een stad die nóg verder weg ligt.
Voor mijn zusje was het nieuws ook een harde klap. Zij ziet mijn vader af en toe maar vindt het nu lastiger. Ook zij wil niets met die toekomstige vrouw van mijn vader te maken hebben. Wij hebben dat ook allebei aangegeven bij onze vader, maar het lijkt alsof hij daar totaal geen rekening mee houdt. Wat denkt hij? ‘Als mijn kinderen langskomen dan gaat mijn vriendin wel even in de schuur zitten.’ Ik weet het echt niet.
Mijn moeder vindt deze situatie erger voor ons dan voor zichzelf. Haar maakt het echt niet meer uit wat mijn vader allemaal doet met zijn leven. Maar voor mij en mijn zusje vindt ze het heel verdrietig.
Een paar dagen na het mailtje kregen ik en mijn zusje een sms van mijn vader met de vraag of we het op prijs stelden om een trouwkaart te ontvangen. Ik wilde eigenlijk direct nee zeggen, maar mijn zusje wilde de kaart wel zien. Ik heb toen ook ja gezegd en voor mijzelf besloten dat als hij door de brievenbus komt ik op dat moment beslis of ik hem wil zien of niet. Ik was namelijk bang dat er een foto van hun samen op zou staan en dat beeld wil ik liever niet zien. Het beeld van mijn vader met een andere vrouw klopt voor mijn gevoel gewoon echt niet. Een paar weken later kwam de kaart aan. Ik was alleen thuis en besloot hem te openen. En jawel hoor. Er stond een enorme foto van hun samen op. Heb ik gehuild? Nee. Was ik in shock? Ja! In mijn hoofd klopt het beeld van mijn vader met een andere vrouw helemaal niet. En door deze kaart werd ik weer keihard met mijn neus op de feiten gedrukt.
Afgelopen weekend kreeg ik de vraag van mijn vader of ik op de bruiloft aanwezig wilde zijn. Ik had allang besloten dat ik dat mijzelf echt niet aan wil doen dus heb ik nee gezegd. Hij respecteerde mijn keuze. Binnenkort is het dan zo ver en gaat hij trouwen. Ik denk dat ik er de hele dag mee in mijn hoofd ga rondlopen.
En nu maar hopen dat ik geen ‘bedankt voor je aanwezigheid’ kaartje krijg…
Rebecca (17)