Mijn vader

Het moment dat mijn vader vertelde dat hij weg zou gaan, kan ik me nog steeds heel goed herinneren. Natuurlijk was ik er kapot van. Ik had veel verdriet, maar bovenal heel veel woede en onbegrip. Ik begreep er niets van! Waarom gaat mijn vader weg?! We zijn toch een perfect gezin? We hebben een mooi huis, genoeg geld, mijn zusje en ik doen het goed op school!

Door mijn woede en onbegrip is mijn relatie met mijn vader heel erg slecht geworden. Ik wil hem niet zien, spreken of horen. Hij woont nu ver weg van hier en dat vind ik helemaal niet erg. Veel mensen om mij heen vragen dan: ‘’Maar het is je vader! Mis je hem niet?’’ En nee, ik mis hem niet. Veel vrienden vinden dat maar raar, maar ze weten ook dat mijn vader verkeerd bezig is en begrijpen mijn woede.

Toch heb ik vaak momenten dat ik niet meer weet waar ik mee bezig ben. Dan vraag ik me af waarom ik mijn vader zoveel verdriet doe door hem niet te willen zien. Gelukkig heb ik lieve vrienden en bovenal mijn moeder! Als ik het niet meer weet dan ga ik praten. Praten help voor mij echt! Ik kan dan alles op een rijtje zetten en tot conclusies komen.

Het is nu twee jaar geleden dat mijn vader is vertrokken en nog steeds is de scheiding niet rond. De scheiding van mijn ouders verloopt moeizaam. Gelukkig is mijn moeder ontzettend sterk en houdt alles goed in de gaten. Daar heb ik zoveel bewondering voor!
Mijn moeder, zusje en ik hebben het goed! We zijn echt een team en maken het thuis zo leuk mogelijk. Ook is door dit alles mijn band met mijn beste vriendin en met mijn nicht nóg beter geworden.

Zo zie je maar! Waar deuren dichtgaan, gaan nieuwe deuren open!

Rebecca (16)