Scheiden zonder rechter

“Echtparen kunnen hun echtscheiding straks zelf regelen via de ambtenaar van de burgerlijke stand als ze het onderling eens zijn en geen minderjarige kinderen hebben. De regeling is eenvoudig, goedkoop en overzichtelijk voor de burger”… las ik enigszins verbaasd op de site van de overheid. Scheiden zonder lijden, moet staatssecretaris Teeven van Veiligheid en Justitie ongetwijfeld gedacht hebben tijdens het maken van deze regels. Doel? Echtgenoten die het eens zijn over hun scheiding zoveel mogelijk verantwoordelijkheid geven voor de afwikkeling daarvan. Ik zet mijn vraagtekens daarbij.

In de huidige echtscheidingsprocedure is tussenkomst van een rechter verplicht, evenals de bijstand van een advocaat. Dat is bij de nieuwe regeling niet meer het geval. Het staat natuurlijk vrij om juridisch advies in te winnen bij een advocaat, notaris of mediator. Ook blijft de gang naar de rechter mogelijk, maar verplicht is het niet. De nieuwe regeling zou ook nog eens goedkoper zijn volgens Teeven.

Ik heb me verdiept in deze kwestie. Scheidende echtgenoten kunnen dus snel tot een besluit komen – misschien wel uit ongelijke positie – zonder dat de gevolgen daarvan worden overzien. Daardoor kunnen er later problemen ontstaan. Of misschien zijn er zaken niet goed geregeld, is er een meningsverschil over de gemaakte afspraken of houdt één van de twee er zich niet aan. En raad eens? Mensen die na een snelle scheiding blijven zitten met een onopgelost probleem komen toch weer op het bordje van de rechter terecht.

Scheiden is niet simpel en dat zal het (gelukkig) ook nooit worden. Scheiden is een kwestie van respect naar elkaar, luisteren en elkaar begrijpen. Iedereen begrijpt dat je niet uit elkaar gaat omdat de ander stinkvoeten heeft, maar praat en denk er goed over na. Stel dat je in het kader van dit wetsvoorstel een overeenkomst sluit. Dan zal er geen controle zijn door een rechterlijke macht en zullen echtgenoten niet langer worden begeleid door een scheidingsmediator of advocaat. Zeker als de ex-echtgenoten daarna met problemen geconfronteerd worden over o.a. de alimentatieplichten en alimentatierechten, de verdeling van de inboedel of zelfs van de echtelijke woning. En eenmaal ondertekend is altijd ondertekend. Tenzij… je dus weer met je ex-partner om de tafel gaat zitten en een andere oplossing zoekt. Lukt het niet? Reken maar uit. Goedkoop wordt het er in ieder geval niet op.

Het voorstel van Teeven zal dus theoretisch alleen mogelijk zijn bij echtgenoten zonder kinderen, waarbij geen pensioen is opgebouwd, die geen bezittingen en/of schulden hebben én waar geen enkel inkomen of vermogen aanwezig is waarop de tegenpartij verhaal kan halen.

Vertel mij eens. Waar kan ik die mensen vinden?

Kelsey (22)