Taskforce Kindermishandeling

Op dinsdagochtend was ik op een bijeenkomst van de taskforce kindermishandeling in Utrecht. Ik wist eerlijk gezegd niet wat ik ervan moest verwachten, maar was aangenaam verrast. De aanwezigen waren verspreid over twee workshops: Preventie en risicosignalering; en Juridisering van de echtscheiding.Jammer genoeg was ik de enige jongere van Villa Pinedo die kon die dag, dus ik kon de Villa en de stem van de kinderen maar op één van de workshops vertegenwoordigen. Beide waren natuurlijk erg belangrijk, maar omdat ik voelde dat ik bij preventie en risicosignalering meer kon betekenen, koos ik deze.

Met ongeveer 20 professionals uit het veld dachten we actief na over oplossingen voor de problemen rondom vechtscheidingen. Oplossingen om te helpen om kinderen uit de houdgreep te halen, zoals de naam van de bijeenkomst al aangaf. Over de ochtend gingen we tweemaal in groepjes uiteen, eerst om te bedenken ‘wat’ er gedaan moest worden en daarna ‘hoe’. Er zijn meerdere constructieve plannen bedacht in deze bijeenkomst, en ze lijken allemaal zeker veelbelovend. Hieronder vallen ook juridische oplossingen; veranderingen in de trainingen van mediators, verandering aan de meldcodes voor huiselijke problemen, en de creatie van een meldcode voor vechtscheiding. Maar ook van de kant van risicosignalering en preventie kwamen ook plannen van aanpak. Bijvoorbeeld, meer aandacht op scholen, het ontwikkelen van materiaal waardoor docenten beter weten wat ze kunnen doen in de situatie, en het gehele onderwerp meer bespreekbaar kunnen maken in de les.

Verder is er all een pilot-programma gaande, gericht op ouders, waaraan het idee van de nu zogenoemde ‘Kinder APK’ is toegevoegd. Het idee hier is dat na een scheidingsprocedure elk kind een vaste kindercoach krijgt, met een minimum van één afspraak per jaar tot de leeftijd van achttien. Dit betekent dat elk kind in scheiding een constante bron van steun heeft. En zodra er iets misgaat, op welke manier dan ook, kan het kind dit meteen kwijt op een veilige plek. Bovendien kan er iets gedaan worden zodra het nodig is. De problemen van het kind zijn dan niet onzichtbaar voor de hulpverlening. Dit idee had ik zelf naar voren gebracht eigenlijk, en het kreeg toen meteen de bijnaam ‘Kinder APK’, wat erg aansloeg. Meerdere professionals waren erg geïnteresseerd, en nu wordt het dus een onderdeel van deze pilot. Hopelijk is het succesvol, en krijgt het meer interesse en aandacht, zodat zoiets landelijk ingesteld kan worden.

Het mooie aan deze dag was dat er actief werd gekeken naar oplossingen voor de situatie. Alle professionals die aanwezig waren, hadden een grote hoeveelheid aandacht voor de positie van kinderen, en waren zich ook bewust van alle problemen. Op deze bijeenkomst werden deze problemen dus ook zeer serieus genomen, maar de focus lag nooit op hoe zielig we zijn, het lag op hoe de kinderen in de toekomst geholpen kunnen worden. Wetend dat déze professionals met concrete plannen aan de slag zijn, geeft mij hoop dat dit doel bereikbaar is.

Dara (19)